Onze vakantie in Turkije 2006:
We hebben onze vakantie in Turkije en Griekenland doorgebracht. De 1e
week waren we met 5 bemanningsleden. De boot is groot genoeg om met zoveel
mensen te zeilen en ook de boot is nog steeds in prima staat ondanks dat
hij al 4 seizoenen verhuurd wordt. De 1e dag wilden we meteen de oversteek
maken naar het Griekse eiland Kalymnnos. Dit is een oversteek van ong.
23 zeemijl halve wind, dus makkelijk te doen in 1 dag. Helaas kreeg 1
van de bemanningsleden migraine waardoor we de route ingekort hebben en
bij het Turkse plaatsje Gumusluk hebben aangelegd. Langs de steiger zijn
zeker 10 visrestaurantjes, en het ene restaurantje verkoopt nog lekkerder
vis dan het andere. We besloten in het laatste restaurant te eten en we
werden heerlijk verwend met verschillende soorten vis waaronder ook inktvis.
Omdat deze dezelfde dag wordt gevangen en bereid, is hij heerlijk mals
en verrukkelijk gefrituurd. De volgende dag was Mirjam weer opgeknapt
en konden we de oversteek maken naar Kalymnos. Het was prachtig weer en
de wind was gunstig. We begonnen met wk 3 deze wakkerde iets aan naar
4 maar toen we vlakbij Kalymnos een rotspartij in zee zagen besloten we
onze zwem- en snorkelspullen te pakken en rondom de rotspartij te snorkelen.
Gelukkig hadden we de Turkse vlag al gewisseld voor de Griekse vlag, want
terwijl we bezig waren te ankeren zagen we van verre de Griekse douane
c.q. kustwacht naar ons toekomen. En inderdaad, na een stief kwartiertje
kwamen ze langszij en vroegen wat we gingen doen en waar we naar toe gingen.
We zagen er nog niet verdacht genoeg uit om onderzoek te plegen aan boord
voor smokkelwaar, maar het had gekund. De douane wenste ons een prettige
vakantie en ging weer weg. De vissen waren er in allerlei soorten en maten,
in mooie kleuren en vaak in groepjes. Na een tijdje gesnorkeld te hebben,
hebben we het anker gelicht en het kleine stukje naar Kalymnos gezeild.
De menukaart verschilt aanzienlijk met Turkije en omdat het Griekenland
is moet je met euros betalen. We hebben voor het eten het plaatsje Vathi
verkend maar niets spectaculair ontdekt.
De volgende dag zijn we naar het eiland Leros gegaan. De wind is perfect.
Gemiddeld wk 4-5 en dan vaart onze boot heerlijk. Soms varen we alleen
op de fok 4-5- knopen,
Ook dit eilandje is heel vriendelijk en gastvrij. Op dit eiland waren
2 kleine Grieks-orthodoxe kapelletjes, en we mochten deze van binnen bekijken.
Het zeewater is nog steeds goed op temperatuur, d.w.z. 23 graden dus iedere
ochtend gaan de 3 dames hun conditie op peil houden door een flink stuk
te zwemmen.
Op zaterdag hebben we de oversteek terug gedaan naar Turkije. Wij weten
hier een heel klein haventje, met 1 steiger en 1 restaurant, wat heel
gemoedelijk is. Met harde wind hebben we aangelegd bij Kaptan, zo heet
de eigenaar van de steiger en tevens het restaurant, en de boot hebben
we met 3 landvasten langszij vastgemaakt. Het leuke van deze haven is,
dat de eigenaar in het water een viskorf heeft waar je je eigen vis uit
kunt zoeken. Met een schepnet haalt hij dan de vis naar boven en maakt
hem dood. Nou, verser kan het niet. Omdat we de enige gasten waren, moest
de BBQ speciaal voor ons aangemaakt worden, maar dat doen ze graag. De
voorgerechten kregen we van het huis en de volgende dag voordat we vertrokken
heeft zijn zoon ons lekkere koffie gegeven. Voordat we nl weg wilden,
kwam de regen met bakken uit de hemel vallen, waardoor we met zijn vijven
knus in de kajuit hebben gezeten.
Na ongeveer een uurtje later klaarde het weer op en konden we de boot
mooi schoonmaken want door de regen was het zoute water er lekker afgespoeld.
Het zonnetje kwam spoedig achter de wolken vandaan en voor de dames was
het vandaag de laatste zeildag. We zijn richting Iassos gegaan.
Aan de steiger hadden we ruim plaats omdat het nu einde van het seizoen
is. Naast ons lag een Belgisch echtpaar die hun boot hier het hele jaar
hebben liggen en gedurende de zomermaanden zeilen ze rond de Turkse en
Griekse wateren.
Even een terugblik naar de vakantie van 3 jaar geleden: Hier hebben we
samen met Kees en Susan ook gelegen. Toen hebben we een flinke wandeling
door het dorp gemaakt en op een gegeven moment zagen we een enorme cactusplant
met een heleboel vruchten eraan. Deze vruchten hadden we ook al op de
markt gezien, dus wij dachten dat je deze makkelijk kon plukken en eten.
Eerst hebben we goed gekeken want aan een cactus zitten heel veel stekels.
Ook aan de vrucht zitten stekels maar Paula dacht: Als ik goed uitkijk
waar deze stekeltjes zitten, moet het lukken om zo'n lekkere vrucht te
plukken". Nou, dat heeft ze geweten!!! Er zitten minuscuul kleine
stekeltjes aan de vrucht die niet met het blote oog te zien zijn. Ze heeft
3 dagen last gehad van prikkels in haar hand dus dit overkomt haar geen
2e keer. Nu weer terug naar deze vakantie.
We liepen met zijn vijven weer gezellig door Iassos. We liepen langs een
schattig klein winkeltje die Baclava (zoet Turks hapje voor bij de koffie)
verkocht. Het winkeltje was dicht maar we stonden even naar binnen te
kijken en meteen komt er een mevrouw uit het tegenovergelegen huis op
ons af. Eigenlijk wilden we niets kopen maar ze deed zoveel moeite voor
ons dat we geen "nee"durfden te zeggen. Mirjam heeft toen een
paar koekjes gekocht en deze hebben we 's avonds na het eten op de boot
opgepeuzeld.
En toen moesten we de volgende dag van de dames afscheid nemen want Kees
zou pas de volgende dag vertrekken. De taxi kwam keurig op tijd en de
dames vonden het jammer dat de vakantie al zo snel ten einde was. Nu was
de ruimte op de boot ook meteen een stuk groter want deze dag hoefden
we de ruimte maar met zijn drieen te delen. We zijn met Kees naar Torba
gevaren. Omdat de Ramadan begonnen is, zijn de eetgelegenheden beperkt.
Er mag namelijk tussen zonsopgang en zonsondergang niet gegeten en gedronken
worden een maand lang, dus het heeft geen zin om je restaurant open te
houden als er toch niemand komt. De 1e avond van de Ramadan schrokken
we wel. Om ongeveer kwart over 7 's avonds horen we een enorme knal. Wat
blijkt.., iedere avond wanneer er gegeten mag worden wordt een kanonschot
of knal gegeven zodat de plaatselijke bevolking weet wanneer het etenstijd
is. De volgende dag Kees op de taxi naar het vliegveld gezet en zijn Pim
en ik met zijn tweeen. Omdat alles vanuit de kuip te bedienen is, is het
een ideale boot om in je eentje te bevaren. De volgende dagen was het
weer niet echt spectaculair op de laatste 2 dagen na.
Donderdag was het plan naar Didimi te varen en daar in de nieuwe haven
(volgens het boek zou deze in 2004 klaar zijn) te gaan liggen. We hadden
goede wind mee en alleen op de fok haalden we al 5 knopen. Na een dikke
4 uur varen kwamen we bij Didimi, maar al wat we zagen, geen haven. Er
was wel een haven in aanbouw maar er lagen geen schepen in. Tja, wat moet
je dan? Op de kaart gekeken en het alternatief was Yalikavak. Halverwege
de middag zien we donkere wolken aankomen en ook de wind wakkert aan tot
wk 7-8. Het water kwam ook van boven uit de lucht en we konden geen hand
voor ogen zien. Gelukkig kenden we de route richting Yalikavak en konden
we met de automatische piloot goed koers houden.
Op een gegeven moment wakkerde de wind dusdanig aan en wij moesten kruisen,
dat we de zeilen naar binnen hebben gedaan en het laatste stuk op de motor
hebben afgelegd. Toen we bij Yalikavak kwamen was de wind iets gezakt
en konden we gelukkig aan de kade liggen omdat deze aan de hoge kant lag.
Hier is het wel uitkijken met aanleggen want er liggen tot een eindje
uit de kant rotsen onder water waardoor je roer kan beschadigen. We hebben
de boot eerst goed neer kunnen leggen en met het bijbootje naar de kant
kunnen komen. Ons plan was om de volgende dag naar Turgutreis te zeilen.
We werden met flinke regen wakker en gelukkig hadden we genoeg brood aan
boord voor het ontbijt. In een mum van tijd waren de straten ondergelopen
en was het onbegaanbaar. De regen hield (zoals gewoonlijk) na een uurtje
op en de brandweerwagens stonden snel klaar om de ondergelopen straten
leeg te pompen. Ook de putten waren allemaal volgelopen met troep en dat
werd fijn vlakbij onze boot geloosd, zodat we troebel en vies water rond
de boot hadden. Deze dag zijn we niet uitgevaren want er stond geen zuchtje
wind. Zodoende zijn we lekker op het strand gaan liggen en een beetje
uitrusten.
Omdat we met straffe wind moesten kruisen, viel de tocht iets tegen, maar
we kwamen om ong. 5 uur aan in de haven. Het is een prachtig nieuwe haven
met heerlijke douches en alles goed schoon.
In deze haven kwamen we Nederlandse zeilers tegen die in de winter de
boot in Bodrum hebben liggen en in de zomermaanden in deze regionen zeilen.
We hebben gezellig in het dorpje gelopen en kwamen uiteindelijk op een
hele grote markt waar ze nog druk bezig waren allerlei etenswaren te verkopen.
Ze verkochten verse vijgen, amandelen, kruidnagels, komkommers, tomaten,
druiven, allerlei soorten sla, verschillende soorten uien, paprika's en
nog veel meer. Helaas waren we het fototoestel vergeten want het was zeer
de moeite waard om hiervan foto's te nemen. Om even over 7 ging de lawine
pijl af en iedereen kan weer eten.
Het is nu de laatste dag en we moeten de boot weer afleveren in Bodrum.
Ook deze vakantie was weer geslaagd, mede omdat we deze keer maar 3 haventjes
hebben aangedaan die we kenden en verder was het ook voor ons weer onbekend
terrein. Het weer was dit jaar ook weer geweldig, goede wind zonder grote
windstiltes , dus voor een zeilvakantie een heerlijke tijd.
