voorbereiding

planning

projecten

links/foto's

wensenlijst

de route

logboek/pech

USA  2012:

Kerstmis is alweer geweest met een gezamelijk diner, als we de voorbereidingen treffen voor oudjaar. At heeft een 1000 watt elektrisch kookpitje, waarmee we op het achterdek oliebollen kunnen bakken. Het deeg rijst letterlijk de pan uit en we bakken een emmer vol.
 
Het zijn een paar warme dagen en Paula zwemt weer voor het eerst in lange tijd. Nieuwjaar wordt niet zo groots gevierd in Amerika. Om middernacht gaan er slechts enkele vuurpijltjes de lucht in. In het nieuwe jaar gaan we nog met zijn vieren naar de nieuwste Kuifje 3D film in de bioscoop. We kijken met speciale 3D brillen naar TinTin en Snowy in het verhaal van 'Het geheim van de eenhoorn'. Na 5 dagen in Stuart gelegen te hebben gaan we verder richting Miami. We gaan voor anker in Palm Beach waar we een ander Nederlands stel treffen. Het blijkt dat dit stel samen met Kees en Jolien uit Turkije een charterbedrijf gehad heeft. En zo is de wereld weer klein.

Er is hier vlakbij een grote supermarkt waar we voor de komende 6 maanden boodschappen doen. Vooral drank, meel en blikwaar nemen we mee. Dat is nodig omdat de Bahama's erg duur zijn en omdat er in Cuba bijna niks te koop is. De clientele van de supermarkt is de rijke gepensioneerde Amerikaan die in Florida een mooi optrekje heeft. De parkeerplaats staat vol dure Mercedesen, Jaguars, Bentley, BMW, Lexus en meer. Wij, als autoloze yachties, lopen met het karretje 300 meter heen en weer naar de brug, waar ons bijbootje ligt.
  
    Maximaal 2 uur aanleggen.               En zeker niet overnachten!

Langs de ICW hebben we veel aan de dorpskades overnacht. Al deze 'towndocks' hebben restricties om te voorkomen dat bootjesmensen daar dagen- wekenlang blijven liggen. De Amerikanen zijn zeer gevoelig voor deze verboden en blijven er weg. Hierdoor is er altijd wel een plekje voor ons. Wij, 'brutale' buitenlanders, weten dat deze verboden nooit gehandhaafd worden en overnachten er een- of meerdere dagen.
 

Inmiddels zijn we in Miami aangekomen. We liggen op een mooie ankerplaats bij South Miami Beach. Dit stukje van Miami is beroemd vanwege de Art Deco bouwstijl. Ook nieuwe gebouwen worden in deze stijl neergezet. Het geheel oogt erg leuk en de gemeente heeft echt zijn best gedaan om er wat moois van te maken. Er zijn prachtige winkelstraten en ook het beroemde strand is prachtig aangelegd.
 
  Mooie art deco hotels langs het strand bij Miami.

Op de ankerplaats liggen ook een aantal liveaboards. Dit zijn arme Amerikanen die op een klein bootje wonen. Onze buurman is werkloos en woont op een oud zeilbootje van 7 meter lang die met een dikke laag oesters is aangegroeid. Vandaag ging de man weer achter een baantje aan. Water is hier gratis aan de kade en de 'liveaboards' betalen ook geen belasting. Zo'n oud bootje kun je wel gratis of voor een paar honderd dollar krijgen en zo hou je het wel een tijdje vol.
 
  Key West Duval beach. Wit zand en palmen zijn hier alom.

We varen verder richting Key West. De Florida Keys vormen een sliert eilanden van zo'n 140 mijl. Vanaf de kust zijn al deze eilanden met elkaar verbonden door middel van de US1 de overseas highway. Het meest zuidelijke eiland, Key West, is zodoende per auto bereikbaar. Een deel van deze highway bestaat uit een 7 mijl lange brug op palen. De voorloper van deze highway was een spoorlijn die begin 1900 door meneer Flagler werd gebouwd. Flagler, rijk geworden in de oliebusiness, had een droom om deze spoorverbinding te realiseren. Voor die tijd een technologisch hoogstandje! In 1938 vernielde een orkaan de gehele spoorlijn en werd deze vervangen door een snelweg. De orkaan had een 'surge' (vloedgolf) van 8 meter, terwijl het hoogste punt op de Keys slechts 5 meter is.
 

We bezoeken ook het Kleine Witte Huis in Key West, waar vroeger vele presidenten hun zomers doorbrachten. Vooral Harry Truman kwam er vaak.
       
     The little white house met hier nog een foto met Harry Truman.

Bij het plaatsje Marathon op Vaga Key, zijn we bij het Sombrero rif wezen snorkelen. Dit rif grenst aan de golfstroom en het wemelt er van de (grote) tropische vissen. Bij de bodem zien we ook veel Baracuda's. Dat zijn grote zilveren roofvissen. We zeilen met een gunstige wind 40 mijl naar Key West. De ankerplaats valt tegen. Een eind weg van de stad en erg onrustig water. We doen een dagje sightseeing met onder andere het huis van Ernest Hemmingway en vertrekken een dag later weer met gusnstige wind terug naar Marathon. De ankerplaats bij Marathon is geheel omsloten en vrij van deining. Hier liggen wel 400 jachten van wie de meeste liveaboards zijn. Er is hier dan ook een grote community van yachties en oude hippies.

We doen hier boodschappen voor de arme mensen in Cuba. Bij de kringloopwinkel van het Leger des Heils kopen we kinderkleding en -schoenen. Bij de supermarkt kopen we extra eten voor de Cubanen. Olie, meel, rijst, blikgroente en cereals. We fietsen steeds heen en weer met volle tassen. Als we bij de kassa bedanken voor de inpakservice met plastic tasjes, kijken ze ons vreemd aan. Woh, these folks don't want no plastic bags, cool heah! Als we de supermarkt verlaten, horen we het nieuwtje ook bij de andere kassa's rondzoemen. Nou we zijn dus kennelijk 'cool' zonder plastic tasjes.
 
  Schilpad met een stuk uit zijn schild (linker schouder)

We gaan nog een dagje naar het Turtle Hospital. Hier worden gewonde zeeschildpadden geholpen. De turtles worden overvaren, ze krijgen een virusziekte, ze eten te veel plastic afval of raken verstrikt in lijnen. Het ziekenhuis leeft van donaties en heeft zo ook een operatiekamer met inhoud gekregen van diverse dierenartsen. De dierenartsen in het ziekenhuis werken partime en op afroepbasis indien hun eigen werkzaamheden dat toelaten. Er zijn een aantal zwembakken waar de zieke turtles verpleegd worden. Soms blijven ze een jaar. Er zijn ook enkele permanente bewoners die zo beschadigd zijn, dat ze het in het wild niet overleven. Het is goed om te zien hoe er met veel vrijwilligers en donateurs zo'n ziekehuis gerund kan worden.
 
  Uit eten op Paula haar verjaardag in het beste restaurant van Marathon.

We liggen al bijna 3 weken in Marathon als het goed weer wordt om over te steken naar de Bahama's. We gaan nog een dagje met de bus naar Key West om Amerikaanse vrienden van Lenneke (Paula haar zus)op te zoeken. Ken is een oude Amerikaanse vriend van Leneke die wij nog nooit ontmoet hebben, maar we wisten dat hij rond deze tijd in Key West zou zijn omdat zijn dochter hier ging trouwen.
 
 Sissy, Jack, Christine, Ken en dan wij (Paula en Pim).

De afspraak was dat wij 's middags in "The Wharf", een klein restaurant, Ken zouden ontmoeten. We waren er op tijd en ik (Paula) loop naar de toiletten. Opeens hoor ik:" You must be Paula". Ik kijk verbaasd naar een Amerikaans echtpaar, zij zegt:Hi, I'm Sissy and this is Jack'" waarbij ik vragend naar hen kijk. Zij vertellen mij dat zij ook vrienden van Leneke zijn en ik lijk zoveel op Leneke dat ik wel Paula moest zijn. Nou, zo zie je maar weer, zelfs aan de overkant van de oceaan word je herkend.
 
  De ankerplaats bij Marathon bij opkomend maanlicht.

De watermaker is problemen gaan geven. Als ik hem uit elkaar haal, blijken de cylinders beschadigd. De zuigers kunnen blijkbaar voldoende kantelen dat deze de cylinderwand raken. Na een jaar is er zoveel slijtage dat zuigers onvoldoende compressie geven. Volgens de importeur zijn nieuwe cylinders de oplossing.
  
  Links de beschadigde zuiger en rechts de beschadigde cylinder.

We proberen of de nieuwe cylinders opgestuurd kunnen worden naar de Bahama's. We vertrekken 17 februari vanuit Key Largo naar de Bahama's.

<< terug                       logboek              volgende >>