Bahama's 2012 (deel 1):
Op 16 februari vertrekken we uit Florida. We moeten de golfstroom
oversteken en dat is iets om rekening mee te houden. De golfstroom stroomt
in het midden wel 3,5 knoop en je moet dus behoorlijk opsturen om op koers
te blijven. We hebben de autopilot op 'track' staan en wordt het op koers
houden voor ons automatisch geregeld. In het plaatje hieronder zie je
dat de Panoramix met de neus naar het oosten wijst. Door de stroom gaan
we echter noordoost en onze snelheid gaat ook flink omhoog.
We moeten flink bijsturen om op koers te blijven
in de golfstroom.
Op 17 februari komen we aan bij Bimini op de Bahama's. Bimini is een klein
eilandje recht tegenover Miami. We zijn in een dag er naar toe gezeild
met de motor erbij. Helaas was de wind te zwak. We gaan net voor donker
voor anker bij zuid Bimini. De ankerplaats is nogal onrustig en slapen
is lastig. De volgende dag varen we naar de douane in Noord Bimini. Voor
de Bahama's vragen de customs $ 300 voor boten groter dan 35 voet en $
150 voor schepen van 35 voet of minder. En je gelooft het nooit, maar
onze boot was ineens 2 voet gekrompen toen we aankwamen!
Bij de immigration office hangt een bordje dat je moet kloppen, voor je
binnenkomt. Dit is volgens mij om de dienstdoende officer op tijd te wekken
als deze een dutje doet. Terwijl onze paspoorten bekeken worden, komt
er ineens een andere yachtie binnen lopen. De officer zegt tegen de man
dat er buiten op de deur een bord hangt, dat eerst gelezen moet worden.
De yachtie druipt af, gaat naar buiten en klopt vervolgens netjes op de
deur. "Binnen" roept de officer nu en de yachtie komt weer binnen.
Tja, je moet natuurlijk wel respect betonen aan de autoriteiten.
Kloppen voor je binnenkomt.
We gaan een nachtje in een marina (Weech's Dock) liggen,
want dat kost hier weinig. We lopen over het eiland en krijgen gelijk
weer het carib gevoel. Het is een gezellig rommeltje met kleine winkeltjes
en niemand lijkt zich druk te maken. Overal klinkt Bob Marley-achtige
muziek uit de huizen. De volgende dag varen we verder naar Nasau. De wind
draait in 24 uur tijd 180 graden en dat is gunstig voor ons. We kunnen
nu buitenom door diep water naar Nassau. Net buiten Bimini gaan we nog
even snorkelen bij de beroemde "Stones of Atlantis".
Eind 60-er jaren werd deze site ontdekt en kwamen er tal van speculaties
over de herkomst van de regelmatige vierkante stenen die een weg lijken
te vormen. We zien prachtige vissen zwemmen bij de stenen en varen een
half uurtje later weer verder. Wij zien er geen bijzonderheden in.
Deze barracuda is onderweg naar Nassau gefileerd.
Van de barracuda kun je alleen de kleintjes eten. De grote
vissen zitten hier vol ciguatera gif, dat ze in de loop van hun leven
verzamelen door kleine visjes met dit gif te eten. Het eten van dit gif
is slecht voor je gezondheid. De gevolgen varieren van heel ziek (weken/maanden)
tot dodelijk. Van een visser uit Key West leerde ik dit ezelsbruggetje
' As long as your arm will do you no harm' en dat is dan vanaf de elleboog
gerekend. Deze vis was wel iets langer dan mijn arm, maar ik heb nogal
korte armpjes. De barracuda smaakte in ieder geval prima en we leven nog.
Barracuda en een heerlijke conchsalade
met veel limoensap.
We zijn in Nassau aangekomen. Nassau is de hoofdstad van
de Bahamas. In de haven liggen wel 5 grote cruiseschepen. Het is hier
dus erg toeristisch. We ontmoeten hier ook andere zeilers op de ankerplaats.
En van een van hen krijgen we de tip om bij een klein afhaalzaakje te
lunchen. Dat doen we gelijk en het was erg gezellig, smakelijk en voordelig.
We wandelen veel door de stad en bezoeken ook Paradise Island. Dit is
een eiland voor de kust bij Nassau, dat is ontwikkeld tot een Disneyland
achtig tropisch paradijs. Er is een aquarium, winkeltjes, een casino en
veel restaurantjes.
Paradise island met veel luxe voorzieningen.
Onder de brug naar Paradise eiland staan kleine stalletjes waar je wat
kunt eten en drinken. Hier wordt veel conch gevangen waar ze een heerlijke
salade van maken. We nemen er een en smullen er 3 dagen lang van. De ankerplaats
is prima hier met een gratis bewaakte dinghy dock (aanlegsteiger voor
je bijbootje). De wind gaat draaien en zo kunnen we 2 dagen een uitstapje
maken naar Egg- en Royal eiland. Voor Egg eiland gaan we snorkelen bij
het wrak van de Libanese vrachtvaarder 'Arimoroa'. Het schip werd in 1970
expres aan de grond gezet, toen er brand uitbrak in de lading guano. De
bemanning overleefde het en het schip smeulde nog 3 maanden. De lading
kunstmest zorgde voor een ware milieuramp met veel dood en verderf voor
het rif en de vissen. Nu is het een favouriete snorkellokatie met een
enorme verzameling tropische vissen en koralen.
Paula zag een grote vis met drie rugvinnen en een platte
bek. Ze wist niet het was. Ik vraag wat voor kleur was ie. Grijs zegt
Paula. Nou dan heb je een haai gezien. We overnachten bij Royal eiland.
Dit eiland is opgekocht door investeerders en je kunt nu stukjes grond
van 1 acre kopen om daar je huis op te laten zetten. De verkoop vlot niet
zo erg, want het leeuwendeel staat nog braak. De weersverwachting is dat
er sterke oostenwind gaat komen en we besluiten om weer terug te gaan
naar Nassau. Daar liggen we goed beschut. Ik ben nog steeds bezig met
Rob Wink om de onderdelen voor de watermaker op te laten sturen. Hopelijk
gaat het deze week nog lukken.
Een overvloedige maaltijd op de
Fish Fry.
We gaan een avondje gezellig uit eten bij de Fish Fry. Dit
is een lokale markt met veel eethuisjes waar je heerlijk vis kunt eten.
Als we ons gekozen restaurantje binnengaan, zien we dat de porties enorm
zijn. We bestellen dan ook maar 1 gerecht, dat we met moeite opkrijgen.
Het smaakt echter heerlijk. Van de krabsalade hebben we nog zoveel over
dat we er de volgende dag nog een keer van eten. En zo hebben we een prima
avond voor weinig.
Uitzicht vanuit ons restaurant op de
Fish Fry in Nassau.
De volgende morgen horen we ineens geroep over de ankerplaats.
Onze buurman is op drift geraakt. Een paar dinghies komen kijken en kloppen
op de boot, maar hij is ergens op de kant. Het lijkt erop dat niemand
actie onderneemt en ik besluit maar om er naar toe te roeien en een tweede
anker voor hem uit te zetten. Net als ik bij zijn boot ben, komt de buurman
aanvaren met allerlei hulp. Ik heb het anker nog niet uitgezet en roei
weer terug. Met zoveel hulp redt hij het wel.
Onze buurman in een oliescherm verwaaid.
Het is zondag en we maken een wandelingetje door de stad.
We horen even verderop een fanfare spelen. Het zijn vier bands van verschillende
kerken die een optocht houden om nieuwe leden te werven. De kerkoudste
wordt achterop een pickup truck vervoerd. Het is een swingend geheel.
Swingen voor de kerk in het zwart. Oma
achterop de truck.
Dinsdag wilden we een dagje naar het aquapark op Paradise eiland. Helaas
is de toegang $120 per persoon, iets te veel voor ons budget. We gaan
een paar dagen naar Eleuthera, een lang gerekt eiland 50 mijl verderop.
We gaan er in twee dagen heen en overnachten dan halverwege midden op
zee. Dat gaat op de Bahama's makkelijk, want het is er maar 5 meter diep.
We komen aan bij Ratchet Bay. Dit was een afgesloten baai, maar die hebben
ze nu van een doorgang naar zee voorzien. De doorgang is slecht 30 meter
breed en van een afstandje, twijfel je toch echt of je daar wel doorheen
wil.
Het gaat gelukkig goed en we liggen er heerlijk beschut. Naast ons ligt
een Canadees stel die ook naar Cuba zijn geweest. We krijgen weer allerlei
tips over Cuba. We willen een auto huren en vragen in het enige winkeltje
in het dorp waar dat kan. Er wordt druk gebeld voor ons en het lijkt te
gaan lukken. De verhuurder komt vanavond nog met 15 minuten naar ons toe.
We wachten drie kwartier en gaan onverrichterzake weer terug naar de Panoramix.
De volgende dag weer geprobeerd en nu gaat het goed. De man was gisteren
3 uur te laat en vroeg waar wij waren. Ja, doei!
Fraai stukje erosie langs de kust van Eleuthera.
We doen een selfguiding tour en rijden eerst noordwaarts langs de vervallen
graansilo's van een mislukt project om veeteelt op de Bahama's te introduceren.
We bezoeken een prachtig gevormde rotsformatie. De zee heeft hier een
fraai staaltje erosie verricht.
De grond lijkt wel een maanlandschap. Mooie
rotsformatie.
Zwart-wit
rotsen. Kleine
opgesloten schelpjes
We rijden verder en nemen nog een lifter mee. Er is hier geen openbaar
vervoer. Omdat er maar 1 weg is, kun je eenvoudig liften. Of je moet naar
het noorden of naar het zuiden. We rijden door een paar kleine dorpjes
met die typische rommelige caribische stijl.
Zo groeit ananas dus, op een steeltje.
Ondertussen krijgen we bericht dat het pakketje met de onderdelen voor
de watermaker verstuurd is. Als we straks weer terug zijn in Nassau, moet
het er zijn. Terug in Nassau zien we At en Beatrijs ook op de ankerplaats
liggen. We gaan even langs en kletsen bij. Er is voor de komende dagen
harde wind verwacht en dan is Nassau een prima plek om te schuilen. Binnen
24 uur gaan At en Beatrijs 3 keer van hun anker af omdat het niet houdt.
Wij liggen gelukkig goed en kunnen 's nachts doorslapen. De onderdelen
zijn aangekomen en zowaar alle problemen zijn opgelost. De watermaker
is weer als nieuw en produceert weer prima drinkwater.
<< terug logboek volgende >>
