|
voorbereiding
planning
projecten
links/foto's
wensenlijst
de
route
logboek/pech
|
|
Panoramix wereldreis | logboek
Turkije/Griekenland mei 2008:
Het is inmiddels 1 mei en vandaag varen we naar een rustig
baaitje vlakbij Fethiye. Er is aan land een klein restaurant waar we met
de boot opgehaald worden om er met nog 2 andere stellen van andere boten
te gaan eten. Erg gezellig en lekker. 2 mei zijn we richting Fethiye gegaan
en liggen in een prachtige baai net voorbij de haven en dichtbij het centrum.
Om even uit te rusten blijven we hier een paar dagen liggen. Zondag 4
mei hebben we een auto gehuurd en zijn de binnenlanden van Turkije ingegaan.
Als je een tiental kilometers landinwaarts rijdt valt het op dat de vrouwen
hier vaker traditioneel gekleed gaan d.w.z. een lange broek of rok, truien
of blouses met lange mouwen en een hoofddoek. We zij eerst naar Tlos gegaan.
Tlos
rotsgraven Xanthos
dorpsfeest in theater
Hier staat nog een oude ruine met sarcogafen in de rotsen uitgehouwen
en het dorp zelf is nog redelijk intact. Even verderop was nog een opgraving
met een amphitheater. Daar aangekomen bleek er een groot dorpsfestijn
bezig te zijn in het amphitheater. We hebben mogen meegenieten van uitvoeringen
van kinderen die op een klein podium dansten. Ik had een korte broek aan
en voelde mij erg opgelaten, want hier waren alle vrouwen gekleed in bedekte
kleding. Gelukkig werd ik niet nagekeken want ze konden natuurlijk aan
mijn blauwe ogen zien dat ik een toerist ben. Daarna zijn we naar de canyons
gegaan in Saklikent. Je kunt tussen de rotsen door een heel stuk omhoog
door de waterval lopen. Bij het beginpunt stonden er al wat kleine jongetjes
die ons graag wilden begeleiden. Ze pakken meteen je hand en nemen je
mee naar het begin van de waterval, zodat je min of meer verplicht bent
om de jongetjes als gids mee te nemen.
Saklikent
canyon wandeltocht Saklikent
gidsen
De eerste stappen in het water was wel even schrikken want het water was
ijskoud, maar gelukkig was het niet erg diep zodat alleen je voeten het
zwaar te verduren kregen. De jongetjes leidden ons prima door het water,
want sommige stukken zijn diep en staat een flinke stroming, maar zij
weten de juiste weg te vinden zodat je redelijk droog blijft. De waterval
wordt steeds smaller waardoor de stroming ook steeds heftiger wordt, maar
de wandeling is een enorme ervaring. Als je naar boven kijkt zie je 200
meter berg boven je en jij loopt daar tussendoor. Na ong. een half uur
lopen zijn we weer teruggekeerd en hebben we onze voeten in de zon laten
drogen en werden ze weer een beetje warm. Onze laatste stop vandaag was
in het plaatsje Kayakoy. Dit is een griekse nederzetting gebouwd op de
overblijfselen van de oude Lysische stad Karmylassos. Het dorp bestaat
uit ong. 3500 gebouwen waaronder 2 grote byzanthijnse kerken, 19 kapelletjes,
2 scholen en een ziekenhuis. De huizen zijn tegen de bergwand aangebouwd
en hebben allemaal uitzicht over het land.
Tot 1922 leefden hier voornamelijk Grieken, maar toen kwam er het bevolkings
uitruilverdrag waardoor alle Grieken terug naar de eilanden moesten en
de Turken weer terug naar het vasteland. Het hele dorp is sindsdien onbewoond
en tot een spookdorp verworden. Alle huizen zijn gestript van de waardevolle
materialen, zodat nu alleen de stenen muren er nog staan.
Na Fethiye zijn we naar Marmaris gevaren waar we 2 dagen
gelegen hebben. Op de ankerplaats kwamen we in gesprek met een ander stel
cruisers van de Zeezwaluw.
Het is gezellig laat geworden en de diverse tips zijn uitgewisseld. In
een volgende baai kwamen we Belgische cruisers op hun Aquarellia
tegen. Deze hadden ooit het plan de wereld rond te gaan, maar zijn in
de Med blijven hangen. Toen hij van onze reisplannen hoorde kwam hij met
een volledige set kaarten van de gehele Zuid Pacific aanzetten! Ik heb
er nu een flink pak kaarten bij tot en met Nieuw Zeeland. Ongelooflijk
dat je juist zo iemand treft en dat in Turkije!
Via het prachtige Griekse eiland Symi zijn we naar het Turkse
Datça gevaren. In het plaatselijke suffertje van Symi lazen we
dat de mooiste, ongerepte en rustige baai van het eiland nu bedreigd wordt
omdat de burgemeester daar een grote marina wil laten bouwen. Ook hier
moet men keuzes maken tussen meer welvaart en behoud van het eiland.
Van Datça weer naar het Griekse eiland Tilos gevaren. We wisselen
nu bijna dagelijks de Griekse en Turkse vlaggen. Gelukkig is de grenscontrole
hier minimaal. Wij vallen hun niet lastig en zij ons niet, houden zo!
Onderweg
naar Tilos draaide de wind 2x van richting. En zo gebeurde het dat we
overstag gingen zonder van koers te veranderen. Op het plaatje zie je
de wind draaien van 100 naar 300 graden (van oost naar west voor de leken
onder ons). Omdat we naar het zuidwesten moesten bleef de wind gelukkig
wel gunstig voor ons.
Het is inmiddels 19 mei en hebben het afgelopen weekend
onze laatste spullen in Bodrum opgehaald zodat we nu werkelijk afscheid
van Turkije kunnen nemen en richting Griekenland gaan. De eerste dagen
zijn rustig verlopen. We hebben bij 2 kleine eilandjes voor anker gelegen
en natuurlijk kom je zelfs daar Nederlanders tegen!! Vandaag zijn we richting
Amorgos, Griekenland, gegaan, maar omdat de afstand groot is en we alle
tijd hebben, hebben we vandaag een tussenstop gemaakt bij een onbewoond
eiland. Er staat een straffe wind en ankeren gaat niet erg makkelijk.
Uiteindelijk hebben we de boot op een goede plek en kunnen we even bijkomen
van de vermoeiende oversteek. Omdat er veel deining staat willen we ook
een anker achter de boot aanbrengen, zodat deze minder schommelt. Pim
doet dit door het anker vanuit de dinghy naar beneden te laten zakken,
maar als we het willen ophalen omdat het niet goed ligt, krijgen we het
met geen mogelijkheid uit de grond. Gelukkig hebben we een derde anker
aan boord, en terwijl Pim dit anker gereed maakt kijk ik nog even achteruit
en wat zie ik.... het bijbootje drijft van de boot weg. Pim had dit even
snel vastgemaakt om het anker in te laden. Maar het klaarmaken van dit
stokanker duurt veel langer dan verwacht en zo had de knoop alle tijd
om zich los te werken. Snel duikt Pim het water in om de dinghy nog te
pakken, maar het waait zo hard dat hij het niet zwemmend redt. Ondertussen
heeft Paula al de motor gestart. Pim zwom weer terug naar de boot, Paula
haalt het anker op terwijl Pim droge kleren aantrekt en vaart richting
bijbootje. Gelukkig hebben we het vrij snel op kunnen pikken, en zo konden
we weer terug naar onze oude ankerplek. Het 2e anker dat vast zat, hadden
we losgemaakt van de boot en met een stootwil overboord gegooid zodat
we deze later weer op konden pikken. De volgende dag waren we vroeg opgestaan,
want we hadden een flink stuk zeilen voor de boeg. Na een aantal verwoede
pogingen kregen we nog steeds het 2e anker niet los. Pim
trok zijn zwembroek aan en ging kijken wat er aan de hand was. Het anker
bleek tussen twee rotsen klem te zitten. Gelukkig heeft Pim een duikcursus
gedaan die nu goed van pas kwam. Hij dook met zijn zuurstoffles 10 meter
naar beneden om zo het anker los te maken. Het anker lag gewoon los tussen
de rotsen en nadat Pim het ernaast had gelegd, trok Paula het anker op.
Door al dat gesjor aan het anker is het wel verbogen. Dat moet dus nog
een keertje rechtgezet worden. Nu konden we dan eindelijk op weg naar
het eiland Amorgos.
Op het eiland Amorgos hebben we de volgende dag een auto gehuurd en zijn
we het beroemde klooster Panagia Chozoviotissa gaan bekijken. Het klooster
hangt op 300 meter boven de zee tegen de steile rotsen en is slechts 40
m lang en 5 m breed. Dit klooster is in 1088 gesticht, nadat er op wonderbaarlijke
wijze een icoon van de Heilige Maagd Maria vanuit Palestina naar Amorgos
was gebracht.
Via Naxos zijn we naar Mykonos gevaren. Mykonos is een zeer
toeristisch eiland en alle baaitjes zijn voorzien van strand- stoelen,
hotels, studios en appartementen. Ook zijn er diverse grote villa's van
de superrijken (in die baai liggen wij dus voor anker) Gelukkig heeft
deze baai geen disco's en is het 's avonds lekker rustig. Met een gehuurde
scooter zijn we het eiland gaan verkennen. De stad Mykonos is wel prachtig
met een wirwar van vele kleine straatjes. Deze wirwar van straatjes is
ontstaan om de veiligheid te vergroten voor de bewoners. Zij leefden vroeger
van de zeeroverij, maar werden ook wel bezocht door hun vakbroeders. Deze
straatjes hebben soms een afmeting waar wij zelfs amper doorkonden zo
smal
In de oude haven van Mykonos zwemmen een paar pelikanen. Net aan de haven
ligt ook het meest gefotografeerde kerkje , Paraportiani, van de wereld(volgens
de ANWB gids).
Op 25 mei zijn we naar de antieke stad op het eiland Delos geweest. Het
is vooral bekend vanwege de Naxische leeuwinnen. Toen wij aankwamen lag
de kade vol met veerboten en ook lag er een enorm cruiseschip voor anker.
We konden dus niet bij de kade komen en zijn een eindje verderop voor
anker gegaan. Ondertussen vertrokken de veerboten een voor een. Met de
dinghy zijn we naar de kant gegaan alwaar we hoorden dat het eiland al
om 3 uur dicht ging voor toeristen. Het was nu kwart voor 2 en dus hadden
we ruim een uur om alles te bekijken. De kaartjesverkoper had inmiddels
zijn hengel al uitgegooid voor de kade en gebaarde naar ons dat we zonder
te betalen naar binnen mochten. Uiteindelijk bleek ook wel dat een uur
genoeg was om de belangrijkste dingen te zien.
Terras
met de Naxische leeuwinnen Dionysus
met tijger
Na Delos zijn we via Siros, Kithnos en Poros naar Hydra gevaren. Hier
hebben we in een kleine baai net voor het drukke haventje van Hydra overnacht.
In deze baai was ook een kleine scheepshelling waar ze een mooie krik
hadden. Met deze krik hebben we ons kromme anker weer een beetje recht
gebogen. De volgende morgen zijn we naar Hydra haven gegaan waar we toen
ruim konden liggen. Hydra is autovrij en al het vervoer gebeurd met ezeltjes.
Zaterdag 30 mei lagen we in Ermioni. In deze haven zag je de vissen langs
de boot zwemmen en zo probeerde Pim er ook maar eens eentje te vangen.
Twee vissen sprongen van de haak, maar de derde belandde in de emmer.
Na het schoonmaken ging deze 400 gr zware zeebaars in de pan. Hij of zij
smaakte heerlijk!
<< terug naar april logboek
>>> door naar juni
|
|