Griekenland juni 2008: Zaterdag en Zondag 1 juni lagen we in Leonidion. We hebben
de vouwfietsen uitgepakt en zijn een dagje wezen fietsen in de buurt.
Verder hebben we, net als de Grieken, er een stranddagje van gemaakt.
Lekker gezwommen en 's avonds uit eten aan de haven. Na 6 weken in Griekenland kwam er nu voor het eerst een
overijverige port police beamte naar ons toe. Of we maar even naar zijn
kantoor wilden komen met alle scheeps- papieren. Ons laatste havenstempeltje
stamde uit Kalamata (nog van onze trip naar Italie). De beambte fronste
zijn wenkbrauwen en vroeg wat onze laatste haven was die we hadden aangedaan.
Ik somde het rijtje op van de afgelopen week en liet maar even achterwege
dat we vanuit Turkije ongezien Griekenland waren binnengevaren. De man
keek mij verbaasd aan en vroeg 'maar waar zijn dan al je stempeltjes van
die vorige havens?' Ik zei 'no port police'. De politieman dacht een tijdje
na en ging toen maar akkoord met onze laatste havenplaats. Er kwamen twee
dikke stempels op de kaart met een handtekening. Oef, door deze stempels
zijn we nu ineens legaal in Griekenland en zal een volgende controle makkelijker
zijn. In Pylos zijn we nog een extra dag in de prachtige baai
blijven liggen. Heerlijk gezwommen en in het zonnetje gelegen. De volgende
dag was er wat meer wind voorspeld. Daar hebben we maar even op gewacht,
want we moeten 20 nm noordelijker zijn in Kyparissia. Vrijdag 13 juni
zijn we in Katakolo aangekomen en hebben we 's avonds naar het EK voetbal
van Nederland-Frankrijk gekeken. Zondag zijn we naar het antieke Olympia
geweest. In de haven van Katakolo zijn een paar enorme pieren aangelegd
voor cruiseschepen, die Olympia willen bezoeken. Bij onze aankomst lagen
er twee van die grote flatgebouwen met ieder zo'n 3000 passagiers aan
boord. Om al deze bezoekers naar Olympia te vervoeren is er een speciaal
stuk spoorlijn aangelegd. Wij konden dus zo vanuit de boot in de trein
stappen. 's ochtends wemelde het van de kwallen rondom de boot en hebben
we het zwemmen maar even uitgesteld. Volgens ons vissenboek is deze kwalsoort
'not known as a vicious stinger', maar ja er staat ook dat alle kwallen
prikken. Na aankomst in het olympisch dorp hebben we de diverse opgravingen
bekeken. Er is bijzonder veel bewaard gebleven en het dorp is nog goed
herkenbaar. Hier is ook de plek waar het olympisch vuur ontstoken wordt
en waar ze vervolgens mee de wereld overgaan (nu naar Peking). Paula en
ik hebben nog even een sprintwedstrijdje gedaan in het oude stadion. We zijn nog steeds samen op pad met het andere Nederlandse stel dat we ontmoet hebben. Het contact is erg leuk en we doen veel samen. Ondertussen zijn we al in Zackintos geweest en gaan we samen op tot aan Lefkas. We zwemmen veel en kijken ook nog naar het EK voetbal. Inmiddels liggen we nu in Preveza waar we afscheid hebben genomen. Zij laten de boot hier liggen tot augustus en slaan zo de heetste maanden over. Na een lekker etentje vallen we in slaap op een spiegelglad en windstille baai. Opeens schrik ik wakker van wat gestommel op de boot. Het lijkt wel of er iemand op het dek loopt. Ik voel de boot echter niet bewegen op het gladde water dus loos alarm? Dan klinkt er een luid gebonk, er moet toch iemand zijn! Ik roep 'who is there' door het luik, om zo de onverlaat nog een vluchtkans te geven. Er zwemt nu iemand bij de boot, hij is dus kennelijk op de vlucht geslagen. Snel pak ik een zaklamp en ga aan dek. Nu zie ik de zwemmer duidelijk, het is een grote volwassen zeeschildpad (Caretta Caretta) die juist onderduikt. De schilpad was in het donker tegen onze boot gebotst en dat maakt nogal wat kabaal. Tot nog toe hebben we ook meer zeeschildpadden gezien dan dolfijnen. Ze worden meer en beter beschermd dan in het verleden. Nu kan ik ook het gebonk verklaren wat we tijdens het zeilen wel eens horen. Ik kijk dan altijd snel achterom in het kielzog of we een stuk drijfhout geraakt hebben, maar zie nooit wat. Dat waren dus schildpadden. 2 juli. Vandaag zijn we doorgevaren naar het noordelijke
puntje van Zackinthos. We hebben aangelegd in een piepklein havenplaatjse,
Skinari. Iedereen is gastvrij en tijdens een wandelingetje werd er door
een eigenaresse van een restaurant een drankje en hapje van het huis aangeboden
wat wij natuurlijk niet af konden slaan. Op 3 juli zijn we naar Zackinthos
zelf gevaren waar we onze vrienden Nel en Hink hebben ontmoet. Zij hebben
nog nooit een zeilboot gezien dus werden ze meteen uitgenodigd voor een
borrel bij ons aan boord. De volgende dag zijn we de hele middag bij hun
in het hotel geweest en hebben heerlijk liggen zonnen en zwemmen. Omdat
zij ook nog nooit gezeild hadden, zijn we zaterdag naar een rotspartij
in het water gezeild, de boot voor anker gelegd en heerlijk gesnorkeld.
Terug stond er een lekker briesje zodat ze nu ook weten hoe het zeiersbestaan
is. Ze hebben geen medelijden met ons!!! << terug naar mei logboek >>> door naar juli |
|
|||