Spanje 2010:
Nog net voor ons vertrek uit Tunesie, is er een Amerikaans stel binnengekomen. Het is inmiddels al middag en haastig wisselen we wat gegevens en tips uit. Zij gaan richting oost en wij west. Als wij de laatste formaliteiten afhandelen, komen wij ze tegen in het kantoortje van de havenmeester en maken nog even mee hoe ze vakkundig uitgekleed worden (financieel dus). Ze willen maar 2 dagen blijven, maar volgens de havenmeester wordt het heel slecht weer en moeten ze 4 of 5 dagen blijven (nou ja, betalen dus). De Amerikanen spreken amper frans en Paula helpt als tolk. In een poging de amerikanen te helpen, zeg ik dat Paula niet zo goed frans verstaat. Maar dat gelooft de havenmeester niet, want Paula heeft een prima accent volgens hem en 's morgens begreep zij ook alles wat deze meneer vertelde. Hoe het afgelopen is weet ik niet, maar wellicht kun je dat op hun blog lezen.
Met een grote slingerkoers langs de Balearen moeten we langs
de diverse hoge- en lagedruksystemen. Met die route kunnen we de komende
7-8 dagen blijven zeilen om uiteindelijk in Malaga uit te komen.
De rode route met blokjes is de door het programma geoptimaliseerde
route. De rode stippellijn onderin is de directe route. Het rode bootje
is de Panoramix op 20 november. De gekleurde routes bovenin zijn nog de
gevaren routes van 2008. De kleur van de gevaren route geeft de snelheid
weer. Rood is harder dan 7 knopen, geel is 5 knopen, blauw onder de 3.
De windvlaggetjes geven de richting en sterkte aan.
Tijdens de eerste nacht valt mij op dat de schroefasdynamo het niet meer
doet, terwijl we toch voldoende snelheid maken. Als ik bij de achtersteven
kijk, zie ik twee dikke slangen te voorschijn komen. De Panoramix is in
een kluwen dikke waterslang terecht gekomen. We besluiten om de volgende
ochtend met daglicht de zaak te klaren. Geen prettig vooruitzicht, want
met 18 graden is het zeewater behoorlijk fris. Een uur later zakt de wind
in en kunnen we ons schip stilleggen. Ondanks de duisternis gaan we toch
maar aan de slag. We knippen de dikke slang wat af en gaan aan de overgebleven
uiteinden trekken. Dat gaat niet zonder meer. Maar na een paar keer met
een uiteind om het schip heen te lopen, weten we steeds meer slang uit
het water te trekken, Uiteindelijk komt er zo'n 60 meter 1.5 duims slang
met knopen en al uit het water. Als we daar met draaiende motor in waren
geraakt, hadden we misschien wel schade opgelopen. We knippen de slang
wat kleiner en gooien het weer terug in zee. We zijn bevrijd van de kluwen
en kunnen weer vooruit. Maar goed dat we dat klusje toch nog even gedaan
hadden, want 's nacht begint het flink te waaien en kunnen we goede voortgang
maken.
De tweede nacht stopt de schroefasdynamo er weer mee! Nu geen slang of touw zichtbaar achter het schip. Met de hand kan ik de schroefas wel rond krijgen, maar met moeite. Ik vermoed dat het vislijn is. Op de schroefas zit een lijnknipper gemonteerd en die zou dat wel door moeten kunnen knippen. Bij daglicht start ik de motor en zet deze heel even in de achteruit. Er klinkt een hoop gerommel en getik. Nu heel even in de vooruit. Weer een hoop kabaal, maar dan alleen nog maar het normale geluid. De motor blijft verder gewoon lopen en het probleem is opgelost. We hebben nog nooit wat in de schroef gehad en nu gelijk twee keer achter elkaar. Hopen maar dat het hier bij blijft.
Op de derde dag is het super helder weer en zien we onze eerste groene flits bij de zonsondergang. Net nadat het laatste felle puntje geel verdwijnt in zee, zie je zo'n twee seconden een groen licht. Je leest er altijd wel wat over, maar nu zijn we dus ook ervaringsdeskundigen. De vraag van veel mensen is:"Wat doe je nu aan boord. zo tijdens het zeilen? Verveel je je dan niet?" Nou, de ipod is ons favoriete tijdsverdrijf onderweg. Vooral het spel Angry birds wordt veel gespeeld. En is er een wedstrijd om de hoogste score te maken met Find It.
De vierde en vijfde dag verslechterd het weer en krijgen we tot windkracht 7 tegenwind. We besluiten om naar Mallorca uit te wijken en daar in Port Colom te wachten op beter weer.
We hebben nu ook even de tijd om de zeilen te repareren. Van het voorste
zeil (genua) waren een aantal stiksels losgekomen of verdwenen. Met de
"Pfaff hobby" naaimachine lukt het om met zogenaamde jeansnaalden
en zeilgaren de stiksels er weer in te zetten. Ik moet het gaspedaal van
de naaimachine wel volledig indrukkken om er met een hamerend geluid doorheen
te naaien, maar het lukt en de machine blijft heel. Het is wel een geworstel
om het zeildoek door de machine te halen, maar ook dat lukt.
Overdag in de zon is het prima weer, maar daarna daalt de temperatuur
naar zo'n 10-15 graden. 's nachts hebben we een extra deken nodig om ons
warm te houden.
Omdat we hier rustig liggen, maak ik van de gelegeheid gebruik om het
nieuwe anker ledlampje te monteren. Ik had dit klusje al een paar keer
uitgesteld, want ik ben niet zo dol op mastklimmen. Maar nu dan toch.
Wat eerst een simpel klusje leek, oude lampje eruit, nieuwe erin, blijkt
toch nog een hele opgaaf. UIteindelijk ben ik vier keer omhoog gemoeten.
Reden 1: De fitting is niet standaard, lampje mee omlaag genomen en fitting
omgebouwd. Reden 2: Na alles aangesloten te hebben, doet het ankerlicht
het niet. Even hiervoor had ik het lampje getest en was het goed. Ik ga
de spanning bovenin meten, die is echter goed. Reden 3: Het ledlampje
blijkt van povere kwaliteit. Het is met een minimum aan soldeer in elkaar
gezet en ook waren ze 1 draadje vergeten vast te zetten. Ledlampje uit
elkaar gehaald, het geheel nu goed in elkaar gesoldeerd. En warempel het
ankerlicht brandt nu goed en Paula heeft spierballen als Popeye.
Vrijdag 26 november zijn we weer verder gegaan richting het Spaanse vaste land. Op 28 november zijn we aangekomen in Roquetas del mar, waar we weer wachten op gunstige wind richting Gibraltar.
In de tussentijd hebben we een uitje naar Granada gemaakt
en daar het Alhambra bezocht. Met de trein zijn we door de Sierra Nevada
naar Granada gereden. Ook in Sierra Nevada sneeuwde het licht. In Granada
was het 8 graden, weliswaar warmer dan in Nederland, maar voor ons best
wel fris. Het Alhambra was de hoofdstad van het Moorse rijk totdat in
1492 de katholieke koning Ferdinand en Isabelle de macht overnamen en
daarmee de moslims naar Noord Afrika verdreven. De prachtige Arabische
paleizen zijn gelukkig intact gebleven en zijn een bezoek zeker waard.
De Arabieren hadden een slimme techniek om een muur snel te decoreren.
Met houten mallen en speciale gips met onder andere 40% marmerpoeder,
konden ze razendsnel grote aantallen versiering produceren. Een soort
speculaasplanken.
De sultan deed er alles aan om het paleis gelijk een paradijs op aarde
te maken. Omdat in de woestijn, waar ze oorspronkelijk vandaan kwamen,
een oase als een soort paradijs geldt, vind je veel gelijkenissen met
de oase. In de plafonds symboliseert men de 7 hemelen.In de koran wordt
verteld dat je na het overlijden 6 hemelen moet passeren om daarna in
het paradijs:"de 7e Hemel" te komen. In een van die plafonds
kun je ook die zevende hemel zien die achter de sterren ligt. Wij weten
nu ook waar onze sinaasappel vandaan komt. Oorspronkelijk komt de wilde
sinaasappel uit China. Wij, de Europeanen, hebben deze appel geimporteerd
uit China, china-appel, en dit werd langzamerhand sinaasappel.
In de tuinen hadden ze een slim airconditioning systeem
gemaakt. Door de lucht langs koud stromend water te leiden koelt deze
7-8 graden af. Door tevens aromatische planten in de tuin te zetten, kreeg
je ook nog een lekker luchtje. Aan het einde van de langwerpige tuin zetelde
dan de sultan in de zomer. In de winter woonden ze er niet want dan was
het berekoud, zoals wij ook zelf aan den lijve ondervonden!
In Roquetas del mar is Paula naar de kapper geweest en heeft
nu een knappe Spaanse look.
We zijn nu in het gebied van de Moren, waar Zwarte Piet
vandaan komt, en omdat we mooie Sinterklaasliedjes hebben gezongen, heeft
een achtergebleven Piet wat lekkers in onze schoen gestopt.
Gibraltar 2010:
We zijn nu voorbij het punt waar we in 2008 moesten opgeven vanwege de
financieele crisis. Het voelt als een overwinning van de vorige misere.
We gaan nu door!
Zaterdag 4 december zijn we aangekomen in Gibraltar. Aan
de Spaanse kant is net 3 maanden geleden een nieuwe jachthaven gereed
gekomen. Het is een prachtige gemeente jachthaven en van alle luxe voorzien.
Inclusief wasautomaat en droger. Voor de prijs van € 8 per dag liggen
we hier prima!
In de aanloop naar Gibraltar wordt het druk op het water
met een hoop scheepvaart. Op de radar zijn 8 grote zeeschepen om ons heen
te zien.
Op de vouwfietsen verkennen we La Linea en Gibraltar. Om
naar Gibraltar te komen moet je de startbaan van het vliegveld oversteken.
Deze startbaan loopt namelijk over de gehele breedte van het vlakke stukje
land dat Gibraltar met Spanje verbindt. Gibraltar is verder alleen maar
een grote rots. Gelukkig zijn er verkeerslichten die het verkeer tussen
de auto's, fietsers, voetgangers en vliegtuigen regelen zodat er geen
ongelukken kunnen gebeuren. Gibraltar is een koopjesparadijs voor de spanjaarden
die er graag voor in de file staan. Vooral drank en sigaretten zijn erg
populair. Verder veel electronica, foto- en videospul en sieraden. Er
zijn Engelse pubs en ze spreken overal engels. In de paar dagen dat we
hier liggen, hebben die Spanjaarden al weer 2 feestdagen gehad en is dus
alles dicht. Gelukkig kun je dan uitwijken naar Gibraltar waar alles wel
gewoon open is.
Donderdag 9 december zijn we vertrokken naar de Canarische eilanden. Een afstand van ruim 600 mijl (1100 km) waar we 5 of 6 dagen over denken te doen.
<< terug logboek >> volgende
