Panoramix wereldreis | logboek
Canarische eilanden 2010:
We hebben oostenwind als we Gibraltar verlaten en waaien
zo tegen de stroom in de straat van Gibraltar uit. Omdat er meer water
verdampt uit de Middellandse Zee dan regen en rivieren kunnen aanvoeren,
is er altijd een stroom de Middellandse Zee in. Op een gegeven moment
zien we dolfijnen om de boot zwemmen.
Zover als we kunnen kijken zien we links en rechts van de boot dolfijnen.
Het is een enorme school die richting Atlantic gaat. Ze schieten vlak
voor de boeg langs en maken er een spelletje van wie het dichts voor langs
durft te zwemmen. Na een goede afloop maken ze een vreugdesprong uit de
golven.
Bij Tarifa op het smalste punt is de wind zo toegenomen dat we met 11
knopen (20 km/u) door het water gaan. Maar dan ineens een harde bonk.
De snelheid is eruit en we liggen dwars. We kijken om het schip, maar
nergens is wat te zien. Het is diep genoeg, dus moet het een ufo zijn
(unidentified floating object), een boomstam, walvis ofzo. Vanwege het
dwarsliggen vrezen we voor het roer. Is het eraf of verbogen? We halen
het grootzeil weg en merken dat het roer gelukkig nog in orde is. Even
later draait Panoramix weer op de goede koers en speren we verder. Voorbij
Tarifa slaan we linksaf richting de canaries. Wel goed uitkijken, want
het is nog steeds druk met zeeschepen. Op het komende traject hebben we
stroom mee. We zien dan ook steeds 1 knoop (2 km/u) snelheidsverschil
tussen de SOW (Speed Over Water) en SOG (Speed Over Ground)
We houden nog een dag flinke wind, waardoor we lekker opschieten.
De volgende dagen moeten we regelmatig de motor bijzetten om niet al te
langzaaam te gaan. De wind is erg wispelturig en veranderd telkens van
richting en kracht. De derde nacht varen we zo'n 50 km uit de kust van
Marokko en passeren we rakelings een piepklein vissersbootje met een even
zo klein lampje erop. De drie marokkaanse vissers zullen wel geschrokken
zijn. Later die nacht begint het vreselijk te spoken met wind tot wel
30 knopen. Ik moest gelijk weer aan dat kleine bootje denken waarvan ik
hoop dat de 'locals' op tijd terug zijn gegaan. Na een uur mindert de
wind tot 20 knopen en kunnen we weer goed doorzeilen. De zee is intussen
wel erg onrustig geworden en van slapen komt niet meer zo veel. De laatste
dag wordt het prachtig zeilweer en kunnen we zelfs een pannekoekje aan
dek eten. De pakken pannenkoekenmix die we cadeau hebben gekregen, komen
prima van pas.
Op Lanzarote in de haven van Rubicon Marina willen we de Nederlandse vlag
in de achterstag vervangen. Hierbij ontdek ik dat de achterstag gebroken
is. De achterstag zit achter op het schip en voorkomt dat de mast naar
voren valt. Waarschijnlijk is dit gebeurd toen we bij Tarifa op een ufo
botsten. Op dat moment werd het schip sterk afgeremd met nog volle druk
in de zeilen, wat een enorme belasting voor de achterstag is.
De stag eraf gehaald en weggebracht voor reparatie. De nieuwe achterstag
is echter pas dinsdag klaar, zodat we hier nog een weekje liggen. Op zich
geen ramp, want komend weekend is er toch storm voorspeld. Veel eerder
hadden we niet weg kunnen gaan.
De jachthaven is al helemaal in kerstsfeer.
Maandag 20 december hebben we een auto gehuurd om het eiland
te verkennen en om boodschappen te doen. Als eerste zijn we naar het nationale
park Timanfaya geweest. In dit park zijn de Montañas del Fuego,
ofwel de vuurbergen. Aan het begin van het park is er een mogelijkheid
om een tochtje op een kameel te maken. Paula wil al sinds Tunesië
op een kameel rijden, dus nu moest ze eraan geloven.
Na deze ervaring zijn we naar het bezoekerscentrum gegaan. Hier wordt
je met een gids in een bus door de woestenij gereden. Van 1730 tot 1736
hebben diverse vulkanen en uitbarstingen hier huisgehouden. Een en ander
is destijds door ooggetuigen in schrift vastgelegd. Tijdens de tocht wordt
hiervan verteld en komt het geheel een beetje tot leven, nou ja, leven...
Na de vulkanische uitbarstingen in 1730 groeit er helemaal niets meer.
Het is een bizar gezicht dat de helft van het eiland alleen maar uit lava
bestaat, waardoor alles donker en troosteloos eruit ziet en geen vegetatie
mogelijk is.
Op het noordelijkste puntje van het eiland heb je vanaf de kliffen bij
Mirador del Rio, een prachtig panoramisch gezicht op het kleine eilandje
La Graciosa. Dit eilandje kun je bij helder weer duidelijk zien liggen.
Om van dit panorama te kunnen genieten, vragen ze wel toegangsgeld. Aangezien
wij dit niet de moeite waard vonden om 9 euro te moeten betalen voor een
mooi uitzicht wat een paar meter verderop gratis is, liepen wij de ingang
uit. Op dat moment kwam er een jong stel uitlopen en boden hun toegangskaarten
aan ons aan. Zo konden wij alsnog vanaf het terras van dit mooie panorama
genieten. Dezelfde kaartjes hebben wij ook weer doorgegeven aan een stel
andere mensen die bij de ingang stonden en een kaartje wilde kopen. Dit
heet recycling.
Het gehele eiland is eigenlijk één grote asbak
met lava- gesteente. Er zijn geen vruchtbare vlaktes en de meeste tuintjes
bij de huizen bevatten zwarte korrelige lava- steentjes. Voordeel is dat
je geen onkruid hoeft te wieden.
Na deze bezichtigingen hebben we de plaatselijke Lidl ontdaan van vele
boodschappen. Hiermee kunnen we voorlopig weer even vooruit.
Gran Canaria
We zijn hier 24 december aangekomen in Las Palmas. Ook deze
marina hanteert zeer lage tarieven. Voor 11 euro per dag liggen we midden
in de stad en dat is inclusief water, elektra en WiFi. Deze haven is ook
gezelliger. Hier zijn alle boten bewoond en iedereen gaat de Atlantic
over. Inmiddels is het kerstontbijt al achter de kiezen. We hadden zelfs
een Duitse kerststol met spijs in een Duits georienteerde winkel hiervoor
gekocht. Paula heeft de kajuit versierd met kerstplaatjes van kerstmannen,
kerstbomen en sneeuw. Wij hebben hier helaas geen echte sneeuw buiten
liggen. Hier is het overdag een aangename 24 graden.
Vanavond hebben we kerstdiner met At en Beatrijs,een Nederlands stel dat
we in Gibraltar hebben ontmoet en waar we al die tijd mee opzeilen. Wij
maken het hoofdgerecht en zij het voorgerecht en toetje.
Hier op de kade treffen we de eerste hippies die mee willen
varen naar de Carib of Amerika. Vanmorgen kwam er een alleraardigst hippie
meisje vragen of ze mee mocht varen. Helaas "we don't take passengers"
voor haar en haar even verderop wachtende vriendje.
Met vrienden hebben we nieuwjaar gevierd in het zuiden van Gran Canaria.
Hier is alleen profesioneel vuurwerk van de hotels en de gemeente. Zelf
hebben we een handfakkel afgestoken wat een fel rood licht gaf waarmee
de hele haven verlicht werd. Komt er nog een mannetje van de beveiligng
kijken wat er aan de hand is!? (laatste dag van het jaar om 12 uur, wat
zou dat zijn?)
We zijn inmiddels aangekomen in Puerto de Mogan waar we de kant op gaan.
Dit blijkt een heel leuk dorpje met een centrum aan de haven. Een beetje
vergelijkbaar met Marken.
Op de kant hebben we de boot schoongemaakt van onderen en kleine beschadigingen
gerepareerd. De aanvaring in de straat van Gibraltar is zeer waarschijnlijk
met een walvis geweest, want ik kon geen harde beschadigingen aantreffen.
Mocht er dus ergens een walvis gesignaleerd worden met een rode streep
antifouling op zijn rug, dan is dat van ons schip. Er is geen rode antifouling
hier en wordt de onderkant nu blauw. Ook hebben we de waterlijn 5 cm opgehoogd,
omdat we met al onze huisraad en overige zooi nu dieper in het water liggen.
We hebben veel bekijks, want de wandelroute naar het visrestaurant loopt
over de werf en langs ons schip. We krijgen prima hulp van twee vrienden
van ons die hier een weekje vakantie gepland hebben. Er ligt hier ook
een engelsman die met een roeiboot naar de overkant gaat! Hij heeft aanzienlijk
minder ruimte en comfort dan wij. Misschien komen we hem nog wel tegen
onderweg.
Vrijdag 7 januari zijn we weer het water ingegaan en kunnen
we ons klaar gaan maken voor de grote oversteek. De weerberichten zijn
bijzonder gunstig. Een mooi lopend windje op de hele reis. Zaterdag hebben
we een auto gehuurd en over het eiland gereden. Het binnenland is enorm
bergachtig met diep kloven en diverse stuwmeren. Ook valt het op dat het
overal groen is met veel palmen. Op dit moment staan de amandelbomen in
de bloesem wat er erg mooi uitziet. Met onze vrienden van de Mauyva
zijn we lekker uit eten geweest. De komende weken zullen we moeten eten
van onze ingekochte voorraden. Zo hebben we onder andere de groenteman
van zijn voorraad groene tomaten en sinaasappelen afgeholpen. Wat er dagelijks
rijp wordt, zullen we opeten. Zondag 9 januari zijn we vertrokken op weg
naar Barbados. Het Azorenhoog ligt eindelijk weer goed op zijn plaats.
Hierdoor kunnen we het hele stuk windje mee zeilen.
<< terug logboek volgende
>>
|