Grenadines april 2011:
Op 1 april zijn we aangekomen op Union Island na een nacht
zeilen. Inklaren gebeurt op een klein vliegveldje vlak naast het strand.
Zoals gebruikelijk ook hier weer veel formulieren invullen met carbonpapier.
Na vele stempels en hand- tekeningen nog even $ 45 betalen en klaar is
kees.
We liggen aan een mooring in Clifton Bay en er staat een flinke wind.
Zoveel zelfs dat we de watermaker aan kunnen zetten zonder dat het stroom
kost.
Er staat een klein beetje deining in de baai. Een mooie gelegenheid om
ons anti-slinger apparaat uit te proberen. We zetten de giek buitenboord
met het zeeanker eraan. En inderdaad houdt het schommelen op! Door de
beweging in één richting te stoppen, is het ritme voldoende
verstoord zodat we rustig liggen. Het dorpje is piepklein, maar het is
vol winkeltjes, restaurants, bars en groentestalletjes. Hier geldt dan
ook: Iedereen en zijn familie opent een "supermarkt". Verwacht
niet dat de supermarkt vol met allerlei spullen staan die wij verwachten,
maar al staan er een paar flesjes drinken, wat tomaten en snoepgoed is
het een "supermarkt".
Na een dagje uitrusten en de zonnetent verbeterd te hebben, gaan we voor
de lunch naar "Palm Island". De rijken der aarde boeken hier
voor veel geld een vakantie. Wij arme sukkels zeilen een flink eind en
gooien ons anker uit. We snorkelen even bij het rif, maar het is niet
echt super. Na ons middagmaal varen we door naar de Tobago Cays. Dit is
een kleine eilandengroep omringd door tal van gevaarlijke riffen. Via
een slingerweg tussen de riffen door, gaan we net achter het "horseshoe
reef" liggen. Bij aankomst zien we al gelijk een paar schilpadden
rondzwemmen. Als we gaan snorkelen bij het rif zien we de prachtigste
vissen, koralen, sponzen, zeesterren en nog veel meer. Onderweg naar het
rif zwemmen we nog tussen 3 schilpadden die gelukkig niet al te bang voor
ons zijn en gracieus een stukje meezwemmen.
Even later zwemt er een grote rog onder ons door begeleid door een mooie
blauwgroene vis. Na een uur snorkelen in water van 28 graden bakken we
lekkere pannenkoeken voor de lunch. Na zo'n zwempartij gaan die er in
als gods woord in een ouderling. Bij ons schip hebben we een huisschilpad
die de hele dag door her en der op duikt om even adem te halen. Ons anti-slinger
apparaat werkt ook hier weer prima tegen het rollen. De windmolen levert
zelfs genoeg energie om een brood te bakken in de broodbakmachine. 's
Avonds koelt het echter zo ver af (27 gr) dat Paula haar spaanse sloffen
aantrekt! Ja, de warmte went snel . De volgende dag varen we naar Mayreau,
het kleinste eilandje van de Grenadines met 300 inwoners. In de pilot
staat dat hier een kerkje is waar veel getrouwd wordt. En inderdaad is
er een stel dat morgen gaat trouwen in het kerkje op de top van dit eiland.
Vanaf de top (het kerkje dus) heb je een prachtig uitzicht over de omliggende
riffen en eilandjes.
Landschilpad
op Mustique
Van Mayreau naar Mustique. Hier hebben beroemdheden als
Mick Jagger, Tommy Hillfiger, David Bowie hun tweede huis. Het eiland
ziet er dan ook veel beter georganiseerd uit. Het openbaar groen en de
wegen en huizen zien er allemaal prima uit. Langs de weg zien we ook schildpadden
lopen. In de baai ligt een superjacht naast ons met een helicopter op
het achterdek. 's Ochtends horen we de helicopter opstijgen en gaat de
eigenaar misschien ergens op koffievisite. Wij stappen in ons bijbootje
en roeien naar de kant. De wandeling gaat naar Cotton Hill waar een luxe
hotel aan het strand ligt. We drinken er een drankje en voelen ons even
sterren.
De reis gaat verder naar het volgende eiland Bequia, dat
uitgesproken wordt als Bek-wee. Na twee dagen in de baai bij Port Elizabeth,
met ook weer mooi snorkelwater, gaan we verder naar St. Vincent. De eerste
nacht liggen we bij een klein dorpje die geen yachties gewend zijn, maar
we worden zeer gastvrij ontvangen. Binnen een kwartier komen er een stuk
of 5 jongetjes naar ons toegezwommen want ze zijn wel erg nieuwsgierig
hoe zo'n grote boot er nu uitziet. Brutaal als ze zijn willen ze meteen
aan boord klimmen, maar dat hebben we maar wijselijk verboden. Als we
's middags door het dorp wandelen, weet iedereen dat wij van "die
witte boot" komen. De mensen zijn erg hartelijk. De meeste huisjes
zijn niet groter dan een slaapkamer, ong. 10 vierkante meter, maar ze
blijven lachen.
Daarna trekken we door naar de Wallilabou Bay. Al ruim voor aankomst worden we opgewacht door een bootboy. Hij probeert ons aan een ligboei te krijgen maar we vertellen hem dat we willen ankeren. Bij het ankeren in deze baai moet je wel een lange lijn naar het strand uitbrengen om goed te liggen. De bootboy biedt nu zijn diensten aan als lijnvastbinder. Hij vraag $ 10 EC (2,50 euro) voor deze dienst. Ik bied hem $ 5 EC met de mededeling dat ik hem een gunst verleen en dat ik anders zelf in mijn dinghy stap om naar het strand te gaan. De jongen samen met zijn vriendje besluiten de geboden $ 5 EC toch maar aan te nemen zodra ik mijn voeten richting de dinghy zet. Ze knopen onze lijn aan een palmboom en komen hun verdienste tevreden ophalen. Later lees ik in de pilot (uit 1991) dat een bootboy wel voor $ 5 EC een lijn aan een boom wil binden.
We liggen hier op de filmset van "Pirates of the Caribbean".
Disney is hier 6 maanden actief geweest met decors bouwen. Het hele havenfront
uit de film staat er nog. De locals hebben zelf een achterkant aan het
decor gebouwd en er zit nu een restaurant-bar in.
We gaan nog een dagje naar Kingstown met een lokale bus. In de bus zit
een jongen die als taak heeft om passagiers te werven en vervolgens te
stouwen. In de bus staat de muziek keihard aan, maar geen van de passagiers
lijkt zich daar aan te storen. Het hulpje zingt lustig mee met de dreunende
songs. Als we weer terug willen naar de boot, staat het zelfde busje er.
Het hulpje merkt ons direkt op en loodst ons weer naar de disco op wielen.
In een van de decorstukken aan de haven zit ook de douane gevestigd. Zij
zijn de moderne piraten, want we moeten nog $ 35 EC betalen om het land
te mogen verlaten. De baai is prachtig om te snorkelen en we zien weer
allerlei bont gekleurde vissen bij de rotsen en het rif.
Dinsdag 12 april vertrekken we naar St. Lucia.
<< terug logboek volgende >>
