USA september 2011:
Na de orkaan Irene doen we in Boston nog even de was in
de wasserette, zodat we weer fris verder kunnen. We vertrekken naar Plymouth
waar je volgens de pilot goed kan ankeren. Plymouth ligt heel beschut
achter twee landtongen met erg ondiep water en droogvallende zandbanken.
Het tijverschil is hier 4 meter. Via de vaargeul komen we in een doodlopende
zijgeul waar we prima kunnen ankeren. Wel is het een eindje varen met
de dinghy naar het dorp.
Standbeeld ter herrinering aan de eerste voorvaders.
Het latere vrijheidsbeeld bij New York is hier mogelijk van afgeleid.
Plymouth is bekend omdat in 1620 de Pilgrims er landden. Deze Engelsen
waren op de vlucht voor de Engelse kerk en kwamen met een gechartered
zeilschip Mayflower vanuit Delfshaven naar de nieuwe wereld. Reeds op
de boot hadden de Pilgrims een soort grondwet opgesteld met daarin voor
iedereen gelijke rechten. En, heel belangrijk, een scheiding tussen kerk
en politiek. De Amerikanen zien dat als de voorloper van hun onafhankelijksheids
verklaring. Ook Thanksgiving is hier ontstaan en is nu jaarlijks een belangrijke
gebeurtenis. Het Pilgrim museum viert net zijn 158-ste verjaardag en we
worden onthaald op gebak en gratis toegang. Het museum is zeer de moeite
waard en vertelt veel over de ontstaans- geschiedenis van het huidige
Amerika. We gaan ook nog naar de Pilgrims Plantation, een dorp met rolspelers,
waar de geschiedenis nagespeeld wordt. De toegangsprijs van $ 26 is wel
een obstakel voor ons en we gaan daarom maar in de museumwinkel kijken.
Wanneer we daar de uitgang nemen, staan we ineens in het buitenmuseum.
Zo kunnen we alsnog een kijkje nemen in het nagebouwde dorp. (oeps, zonder
te betalen)
's Avonds komt de havenmeester langs om te zeggen dat we
een eind verderop moeten ankeren. We liggen volgens hem te dicht bij een
mooring. Het hele mooring veld is leeg, maar er zou natuurlijk 's nachts
een schip kunnen komen die uitgerekend de mooring naast ons kiest. We
zijn er inmiddels wel achter dat Amerikanen erg bang zijn voor hun aansprakelijkheid
(liability). Ze komen dan altijd met een argument van, ja maar als je
anker niet houdt dan kun je misschien wel die boot raken en dan zijn er
problemen. We hebben dit al vaker meegemaakt en er zit niks anders op
dan te verkassen. Voor het eerst wordt er naar onze Cruising License gevraagd
en uitgerekend nu heb ik mij nog niet aangemeld in Plymouth. Dus, nadat
de havenpolitie is vertrokken, gauw de telefoon gepakt en ons gemeld bij
customs and borderprotection. Het is inmiddels zaterdag en At en Beatrijs,
onze zeilvrienden, bellen om te vragen of wij naar hun toe willen komen
want zij liggen vlakbij op een prachtige ankerplaats. Wij vertrekken vol
goede moed en weten dat het Cape Cod kanaal die ons naar Woods Hole leidt,
een enorme stroom (4,5 knoop) heeft.
Het Cape Cod kanaal met een flinke stroom
mee.
Als wij om 15.00 uur bij het kanaal komen hebben wij stroom mee en kunnen
met een flink gangetje door het kanaal. Maar het waait behoorlijk en af
en toe liggen we stil, althans, dit lijkt zo maar omdat wij van de stroom
kunnen profiteren komen we toch nog vooruit. Het is wind tegen stroom
en de golven zijn wel 1,5 meter hoog bij de uitgang van het kanaal. Het
wordt inmiddels al vroeg donker maar gelukkig had At ons verteld hoe wij
bij zijn boot konden komen. Met de schijnwerper aan zien wij zijn boot
liggen maar tegelijkertijd komt er een dinghy met flinke snelheid naar
ons toe varen. Het zijn At en Beatrijs die ons vanaf de kant aan hebben
zien komen. Met zijn vieren hebben wij onze boot aan hun boot vastgelegd
en konden wij om half 9 onze warme maaltijd nuttigen. De volgende dag
zijn wij met zijn allen het eiland gaan verkennen. Maandag zijn we uitgenodigd
door 2 Amerikaanse echtparen om met hun motorboot naar een ander eiland
te gaan om daar met zijn allen te gaan picknicken.
Paula op de boeg. Weekendhuisje
op het water.
Het was prachtig weer en een leuke ervaring om een Amerikaanse picknick
mee te maken. Alles wordt thuis gesneden en in koelboxen gedaan en op
het eiland hebben we een kleed uitgespreid en de etenswaren werden uitgestald.
Verschillende soorten brood, boter, kaas en eieren (ja echt, geen spelletje
hoor) vlees, tomaten, sla, pindakaas, komkommer, drank, bestek, borden,
alles was aanwezig en zo kon ieder zijn eigen boterhammetje maken. We
hebben gezellig gegeten en op de terugweg werd besloten dat At als tegenprestatie,
zijn Nederlandse kookkunsten ten toon zou spreiden.
Overdag een picknick in de zon. Piepers
jassen voor bij de gehaktballen.
Zodoende hebben we 's avonds bij een van de Amerikanen thuis een heerlijke
gehaktbal met aardappelen en jus gegeten met lekkere hollandse bietjes.
Dit was dus een onverwacht gezellige dag met Amerikanen. Woodshole is
bekend van zijn oceaanografisch instituut. Hier is de diepzee- duikboot
Alvin ontwikkeld, waarmee ook het wrak van de Titanic ontdekt is.
Een van de mooie landhuizen aan het binnenmeer
bij Edgartown.
Na drie dagen gaan we verder naar Martha's Vineyard. Dit is een eiland
voor de 'rich and famous' met prachtige landhuizen. President Obama was
hier in de zomervakantie. Het eiand en het plaatsje Edgartown waren het
decor voor de beroemde film Jaws van Steven Spielberg. 's Avonds kijken
we met zijn vieren naar de DVD van Jaws uit 1975. Zwemmen hier tussen
de haaien stellen we nog maar even uit. We liggen mooi beschut in een
binnenmeer en hebben zodoende geen last van de harde wind. Deze wind wordt
veroorzaakt door de orkaan Katia die ver op de oceaan voorbijtrekt. Op
een van de prive strandjes vind ik twee dode degenkrabben. Dit zijn prehistorische
overlevers en zien er prachtig uit.
Degenkrab (horseshoe crab) van boven en van
onderen.
Na drie dagen wandelen en fietsen op het eiland vertrekken we richting
Newport. Als we 's middags kijken naar de nog af te leggen afstand, blijkt
dat we net met zonsondergang zullen aankomen. We besluiten een tussenstop
te maken bij het piepkleine eilandje Cuttychunk. Ook hier liggen we weer
in een besloten binnenmeer. We ankeren in 4 meter diep water met 13 meter
ankerlijn. Nadat we met zijn vieren nog een uur geborreld hebben, gaan
we de kant op om het eiland te verkennen. Er wonen maar 250 mensen permanent
hier. Als we in het duister teruggaan naar de boot,ligt deze niet meer
op zijn plaats. Door de buren worden we gewaarschuwd dat ons schip op
drift is geraakt. Na twee botsingen met andere schepen hebben behulpzame
medezeilers ons schip even verderop aan een mooring vastgemaakt. De geraakte
schepen hebben gelukkig geen schade, maar het is wel even schrikken voor
ons.
De andere dag varen we door naar Newport. Newport is het nautisch centrum
aan de oostkust. Hier worden vele grote zeilwedstrijden en -evenementen
gehouden. Als we binnenlopen is er net een wedstrijd aan de gang. Ook
het Holland-Amerika lijn cruiseschip ligt voor anker in de haven. De haven
ligt verder vol met zeiljachten, klassieke en moderne, grote en hele grote
jachten. We fietsen de 'scenic' route langs de kust. Hier staan vele grote
landhuizen en paleizen van hele rijke Amerikanen.
Grote hangbrug bij Newport met huis op
een eiland in de voorgrond.
We gaan met de bus een dagje met zijn vieren naar het Herreshoff
museum in het nabijgelegen Bristol. Herreshoff bouwde bijna alle America
Cup race jachten in de begintijd. Ook bouwde hij marineschepen voor WOI
en WOII. Buiten het museum staat nog een groot racejacht opgesteld. Het
eerste jacht met een vleugelkiel.
Een mooi gerestaureerd klassiek jacht.
De grote botenshow van Newport (zeg maar, Hiswa te water) wordt van 15-18
september gehouden en wij gaan daar natuurlijk naar toe. We komen in contact
met de leverancier van Coppercoat. Coppercoat is een antifouling van puur
koper dat met epoxy op je boot wordt gesmeerd. Het koper weerhoudt de
algen en schelpen ervan om zich op de huid van jouw schip te vestigen.
Deze antifouling is wel veel duurder maar gaat daarentegen 10 jaar mee.
Via deze beurs krijgen we nog wat extra informatie en een flinke korting.
Voor de verwende Amerikaanse hond is er zelfs een speciale hondentrap
om aan boord te komen.
Hondentrap op de bootshow van Newport.
We nemen afscheid van onze vrienden en gaan naar Block Island. Dit is
een eiland vergelijkbaar met Terschelling of Texel. Het eiland meet 3
x 7 mijl.
Toegang naar het strand.
Het is vlak en uitstekend geschikt om te fietsen. We fietsen naar beide
vuurtorens op de Noord- en Zuidpunt.
De twee vuurtorens op Block Island.
Vanaf Block Island zeilen we met een lekker windje naar Stratford. Hier
heeft Sikorsky
de eerste helicopters uitgevonden, gebouwd en gevlogen. Helaas is het
Nationale Helicopter museum iets groter dan onze woonkamer en is het alleen
vanaf woensdagmiddag open. We kunnen naar binnen kijken door de ramen
en het geheel doet niet erg indrukwekkend aan. Het is maandag en we laten
het museum voor wat het is. We zeilen verder naar Oyster Bay waar het
woonhuis van de 26ste president van de Verenigde Staten staat. Hier woonde
en werkte Theodore
Roosevelt in een prachtig landhuis met boerderij.
Roosevelt was de jongste president (42 jaar) en had zes kinderen door
het huis rennen. Het is nu bezit van de National Parks en de ranger die
ons rondleidt kan erg boeiend vertellen over het leven in het huis (rond
1900). Roosevelt is beroemd door zijn Nobelprijs voor de vrede die hij
kreeg voor het beeindigen van de Japans-Russische oorlog. Ook heeft hij
de realisatie van het Panama kanaal doorgedrukt en besloot tot de opbouw
van een flinke marine vloot. Een bekende uitspraak van hem is "speak
softly and carry a big stick". Zijn ouders en andere familieleden
stierven op jonge leeftijd. Zijn doel was dan ook om voluit te leven en
om de 60 te halen. Hij stief in 1919 op 60 jarige leeftijd in zijn geliefde
huis op Sagamore Hill in Oyster Bay.
Oesters vangen in Oyster Bay
We varen weer verder via Port Washington naar New York. Hiervoor moet
je door de "Hells Gate". Dat is de verbinding tussen de Long
Island Sound en de Hudson rivier. Door het grote getijverschil stroomt
het hier ruim 4 knopen en het water kolkt flink in de nauwe doorgangen.
We moeten vroeg opstaan om stroom mee door de Hellepoort te hebben. Er
zijn meerdere jachten die gelijk met ons opvaren. Nu zien we New York
van een andere kant dan op de heenreis. We passeren vele bruggen die vanuit
Queens en Brooklyn naar Manhattan gaan.
De eerste brug
De tweede brug
Nummer drie
En nummer vier
Nummer 5
En als laatste de Brooklyn Bridge
Flinke stroming zichtbaar bij de betonning.
We gaan voor anker achter Coney Island. We liggen net buiten
het mooringveld en kunnen bij de viswinkel de kant op met ons bijbootje.
We hoeven slechts 30 meter te roeien! De mensen hier zijn uiterst vriendelijk.
Als we 's avonds door de wijk lopen horen we veel Russisch en zien we
ook Russische winkels en kranten. Het blijkt een deel van Brooklyn te
zijn waar veel Russen wonen. Coney Island is bekend van zijn pretparken,
strand en de beste hotdogs van Amerika. Die hotdogs moeten we dus gaan
proeven. De pretparken zijn nu door de week dicht vanwege het naseizoen,
maar de hotdog tent doet goede zaken. Het is er nog aardig druk.
De lekkerste hotdogs bij Nathans? Wij vonden ze niet zo bijzonder.
Hier worden ook jaarlijks de hotdog eetwedstrijden gehouden. Wat dacht je van 62 stuks! gegeten door 1 persoon.
Donderdag 29 sept. gaan we onze zoon Bob en zijn vriendin
Anne ophalen van het vliegveld JFK. Voor Anne is het de eerste keer dat
ze op een boot komt en gaat zeilen. Een heel avontuur!
De eerste dag moet er nog geroeid worden naar
de Panoramix.
We vertrekken vrijdag vroeg om op tijd de Hudsonrivier op te varen naar
Manhattan. Natuurlijk passeren we het Vrijheidsbeeld en er worden door
Anne en Bob veel foto's genomen.
Een hele ervaring om NY met een zeilboot binnen te komen. We liggen de
komende dagen in de 79st straat marina, zodat het voor de logees makelijk
is om hun eigen gang te gaan. Ook kun je er gratis de was doen en de was
machine draait menig maal. Ook de bootkussens gaan in de was en ze zijn
weer als nieuw.
Vrijdagavond gaan we met David, een Amerikaanse vriend van
Bob, naar een baseballwedstrijd van de New York Yankees in de Bronx. Het
stadium is net nieuw en heeft lekkere stoelen zoals in een bioscoop (niet
van die harde stoeltjes zoals in de Arena). Je zakt er helemaal in weg.
Er is ook "in-seat service" zodat we de hamburgers en het bier
bij onze stoel laten bezorgen. De verwende Amerikaan is nou eenmaal lui.
Het New York Yankees stadion.
Het gaat er erg relaxed aan toe, je hoeft alleen maar te wachten totdat
ze de bal een keer raken (ze slaan vaker mis of niet). Helaas zitten de
weergoden ons tegen. Na 7 minuten spelen komt de regen met bakken uit
de lucht en wordt het spel gestopt. Na 2 uur wachten wordt er besloten
de wedstrijd te verplaatsen naar de volgende dag, zaterdagavond.
Eten in Chelsea bij restaurant Buddakan.
Zaterdag heeft David ons meegenomen naar een uitstekend restaurant "Buddakan"
in de wijk Chelsea. Het restaurant had vreemd genoeg, veel Chinees op
de kaart staan. De bediening was perfect. Eerst de dames en dan de heren
en dat nog in volgorde van senioriteit. De sfeer was prima en het eten
van hoge kwaliteit. Na de maaltijd gingen we weer naar het Yankee stadion
voor het vervolg van de wedstrijd tegen de Tigers uit Detroit. Jammer
genoeg voor de Tigers, want die werden flink ingemaakt. Wij, de New Yorkers,
konden dus opgewekt weer terug.
Zondag zijn we sushi wezen eten. Voor het dessert gingen
we echter naar een andere gelegenheid in "The Village". Hier
in de nauwe straatjes zijn er zaken die zich helemaal toegelegd hebben
op de toetjes. Er is zelfs een zaak met een toetjes menu van 6 blz.. We
nemen er heerlijke koffie, taart en ijs.
Maandag gaan we voor het laatst uit eten in het wereld- beroemde steakhouse
"Peter Luger". Wat betreft de prijs is deze tent ook een topper
en we zijn dan ook blij dat we de komende dagen weer op de boot kunnen
eten.
De volgende dag blijkt dat Paula haar vouwfiets is gejat. De dief heeft
zijn eigen gammele jongensfiets achtergelaten. We melden het voorval bij
de havenmeester en hopen nog op een goede afloop.
5 oktober vertrekken we naar Chesapeake waar we de boot kunnen achterlaten
en even naar Nederland vliegen. We liggen met meerdere jachten in Norfolk/Portsmouth.
Velen liggen er al dagenlang om zich voor te bereiden op de tocht naar
het warme zuiden. Wij varen na enkele dagen door naar Smithfield waar
we de boot veilig kunnen achter laten. We huren een auto om naar Washington
te gaan. We bekijken de stad en vliegen de volgende dag naar Holland.
<< terug logboek volgende >>
