Cuba 2012 (deel 2):
We komen aan in Cienfuegos waar we al bij de ingang van
de baai welkom worden geheten door een muurschildering.
Cienfuegos heeft veel mooie oude gebouwen uit de pre-Castro tijd. Met
behulp van Unesco is de boel mooi opgeknapt. Ook hier weer veel oude auto's.
De groente- en fruitmarkt heeft gelukkig veel meer keus dan die in Santiago.
We kopen een heerlijke ananas die vrij prijzig is (40 ct.).
Mooie oude Buick bij de haven. Oude
Conexxion bus uit Beverwijk.
We gaan een week het land op met een huurauto van het staatsbedrijf Cubacars.
Onze Chinese Geely heeft gelukkig airconditioning want het is aardig warm.
De lokale beheerder van Cubacars heeft een truc bedacht om wat extra's
te verdienen. Je moet namelijk 65 CUC cash betalen (zonder bon) voor een
volle tank benzine. De auto mag je vervolgens met een lege tank terugbrengen.
Het verschil verdwijnt in zijn zak. Wij zijn niet voor een gat te vangen
en nemen het benzinetankje van onze buitenboordmotor mee. We kunnen de
tank nu echt leeg rijden, want we hebben onze eigen reserve.
Onze Chinese Geely. Cowboys
onderweg in de bergen.
We gaan via een mooie route door de bergen naar Trinidad. We gebruiken
onze Amerikaanse TomTom omdat deze een kompas heeft. Hiermee kunnen we
snel zien of we de goede kant opgaan Omdat niet overal wegwijzers staan
is dit een handige optie. Een paar keer rijden we verkeerd bij een Y-splitsing
waarbij het onduidelijk is welke afslag je moet nemen. We kunnen dan snel
omkeren en de andere afslag nemen. Onderweg eten we een broodje en zien
mannen te paard als cowboys hun vee drijven. Ze trekken zelfs een kalfje
uit een meertje, nadat ze het beest een touw om zijn nek hebben gegooid
met een goede lassoworp. Even verderop is de weg opgebroken (nergens staat
een bord of zo) en men gebaard dat we langs de kant door mogen rijden.
We rijden 2 km door het zand waar een laagje bitumen op is gespoten. De
auto zit nu onder de zwarte teerspatten. We komen aan in Trinidad en zoeken
onze weg naar een casa particular. We hebben van een stel Fransen in de
haven een goed adres doorgekregen.
Ons mooie dakterras. Souvenirkraampjes
in Trinidad.
Het is een prachtige plek midden in het centrum en met een mooi dakterras
met uitzicht over de oude stad. Trinidad is door Unesco uitgeroepen tot
beschermd stadsgebied en dat is te merken. Het oude centrum is mooi gerestaureerd.
Helaas staat een aardig gedeelte vol met souvenirkraampjes met soms wat
opdringerige verkopers.
Het meest bekende beeld uit Trinidad
is dit kerkje met plein.
Gezellige muziek op straat met gitaar, sambaballen
en slagwerk.
Bij het afrekenen in de casa particular denkt de mevrouw ons te kunnen
oplichten, door andere (hogere) prijzen te rekenen. Als we er wat van
zeggen gaat er zonder probleem 10 CUC van de rekening af. Hun vriend die
bij Cubacars werkt en onze auto veilig zou wegzetten, blijkt 90 km te
hebben gereden. Hij zegt dat het niet waar is, maar na dreigen met de
policia, betaalt hij zonder morren 10 CUC voor de benzine. Het is de eerste
keer in Cuba dat we te maken hebben met lui die het niet goed met ons
voor hebben. We moeten nu omschakelen naar wat meer achterdocht. Gelukkig
is dit de enige keer dat wij deze situatie meemaken.
We rijden 50 km verder naar Sancti Spiritus, waar ook een mooi centrum
moet zijn. Wij zijn er niet van onder de indruk en rijden na een lunch
op het plein verder naar Santa Clara. Ook hier geen bijzonder centrum,
maar wel een hele mooie casa particular. We hebben een heel huis met 3
slaapkamers voor ons alleen. We hebben een leuk gesprek met de eigenaar,
die als enige van de familie nog in Cuba woont. De rest van de familie
zit in Amerika en leeft in weelde in Tampa. De man is het met ons eens
dat geluk in je hart zit en niet in je zak. Als er een familiereunie is,
wordt er altijd over Cuba gesproken en niet over Tampa vertelt hij.
Een sukje tweebaans met ruimte voor fietsers
en paardenkarren..
De volgende morgen vertrekken we naar La Habana, de hoofdstad, een rit
van 250 km over de snelweg. Tot in Havana lijkt het wel een autoloze zondag.
Er loopt een 2x drie-baans snelweg door het hele land. Waarschijnlijk
het resultaat van een uitspraak van Castro, zo van "bouw een driebaans
snelweg van oost naar west door Cuba". Niemand die hem tegen durft
te spreken, met als gevolg een overdreven breed stuk asfalt! Het rijdt
natuurlijk wel lekker door. En omdat er toch bijna geen verkeer is, tref
je ook fietsers, paarden- en ossenkarren aan op de rechterbaan. Ook staat
er ineens een kapotte Lada midden op de weg met de eigenaar er onder om
hem te repareren.
Straatbeeld in Havana.
Ook in Havana-centrum is er weinig verkeer en parkeren kun je overal.
Na de lunch gaan we op zoek naar een casa. We informeren in een winkeltje
en prompt is er een Cubaanse jongen die ons helpt. We gaan langs 6 verschillende
casa's todat we een goede gevonden hebben. Er zijn kennelijk ook Cubanen
die denken dat het makkelijk geld verdienen is en dat je elk hok om kunt
bouwen tot bed and breakfast. Zo hebben we tijdens onze zoektocht van
alles gezien en vele trappen beklommen. Onze casa ligt midden in het centrum.
Als we 's middags nog willen gaan wandelen, regent het pijpenstelen en
zodoende zitten we tot 7 uur vast in onze casa. Daarna wordt het droog
en gaan we een mojito drinken in het cafe met live muziek. We dineren
in een restaurant waar ook Che en Fidel hebben gegeten volgens de foto's
aan de muur. De paella smaakt in ieder geval prima en na een paar glazen
cuba libre (rum cola) vallen onze ogen dicht en gaan we snel naar ons
logeeradres.
Het capitool in Havana.
Na een heerlijk ontbijt met veel vers fruit en omelet gaan we de stad
weer in. We gaan naar het plein met het capitool dat er verwaasloosd uitziet.
Het is gesloten wegens renovatie volgens grote billboards rondom het gebouw.
De bewakers bij de achteringang organiseren echter prive rondleidingen
door het gesloten gebouw. En zo lopen we door de stoffige gangen en zien
we voor 2 CUC toch nog wat van de grandeur van dit statige gebouw. Het
lijkt aardig op het Amerikaanse capitool. Wat we in Santiago de Cuba gemist
hebben, komen we in Havana tegen. Op de pleinen wordt gedanst en muziek
gemaakt en ook zijn er Trova's (particuliere huizen die de deuren openzetten
zodat je van de muziek kunt genieten), in cafe's en restaurants wordt
overal muziek gemaakt, en gedanst. Dit is Cuba zoals het in de folders
beschreven wordt.
Moderne en klassieke dansen door jong en heel
jong.
We hebben flink gelopen en we besluiten tot een bustour in een open dubbeldekker
door de stad. We kunnen nu 2 uur lang even lekker zitten en zien tegelijk
nog wat. Op het plaza Armas is een openluchtvoorstelling aan de gang met
mooie dans en muziek. Van klein tot groot danst er voor het aanwezige
publiek. Na weer een avond met muziek vertrekken we naar Pinar del Rio.
Dit is zowel een stad als een streek die zeer bekend is van de tabaksteelt.
Op deze grond wordt de beste tabak voor de beste Cubaanse sigaren geteeld.
De zaadjes van de tabaksplant zijn als zoutkorrels
zo klein.
We ontmoeten er een jongen die wel een adresje van een boer weet die rondleidingen
geeft. Met zijn drieen rijden we er naar toe. Het is een leuke ontmoeting
en de boer vertelt alles, in het engels gelukkig, over de tabak. We krijgen
koffie en mogen een sigaar uitkiezen om te roken. De rondleiding wordt
afgesloten in zijn huisje waar je sigaren kunt kopen. De boeren mogen
10% van de produktie zelf gebruiken of verkopen. Ik heb echter al 5 kistjes
sigaren, dus aan mij heeft ie een slechte klant.
We proberen allebei een sigaartje van de beste
tabak uit Pinar del Rio.
De jongen rijdt met ons mee terug naar de stad en helpt met het vinden
van een mooie casa. Als dank mag hij een keuze maken uit de tas met kleding.
Hij kiest een broek en een topje voor zijn zus en glimt van oor tot oor.
Boer met ossen in Vinales. Boer
staat op de eg en de oseen trekken.
Ook deze casa is geweldig. Prachtige kamer met airco, goede douche en
weer een uitstekend ontbijt. De volgende morgen gaan we naar Vinales.
Dit is een natuurgebied met een beetje apart gevormde bergen. Bij aankomst
hebben we een prachtig panorama over de valleien met palmbomen en huisjes.
Panorama over het natuurgebeid van Vinales.
Je kunt er heel wat wandelen, maar mijn oog valt op een aanbieding voor
een paardentocht. Dat lijkt mij beter. We wandelen nu al dagen en met
een paard hoef je alleen maar te zitten en kom je ook een heel eind. Voor
Paula is dit de eerste keer dat zij op een paard zit, maar ze is een snelle
leerling. Het paard van Pim loopt continue met een slakkengang maar het
paard van Paula heeft er zin in waardoor ze regelmatig in draf gaat en
het paard moet mennen om het langzaamaan te doen. De gevolgen van deze
3 uur durende rit laat zich de volgende dag wel zien, zere billen en stijve
benen, maar zeer de moeite waard.
Te paard door de bergen.
We gaan met een gids 3 uur de bergen in en hebben halver- wege nog een
stop bij een boertje die wat fruit en sigaren verkoopt. De boer zegt dat
hij graag met ons mee wil en of we hem dan in Amerika kunnen afzetten.
Ik probeer de man te overtuigen dat hij op de mooiste plek woont en dat
Amerika alleen maar kan tegenvallen. Hij ziet dat toch anders en zwijmelt
bij het idee dat hij in Amerika is.
We steken rivieren over en rijden langs prachtige
bergen.
In dit afgelegen oord hebben we onze goedkoopste (15 CUC) en tevens beste
casa. De man maakt uitstekende mojito's en het ontbijt heeft een fruitassortiment
dat we niet weg kunnen eten. Ook zien we voor het eerst jam en honing
voor op brood in Cuba.
Met een heerlijke mojito op de veranda. Een
ossenkar onderweg.
Na een heerlijke maar drukke week brengen we de huurauto met een lege
tank terug. De komende dagen rusten we lekker uit in de marina en doen
allerlei klusjes.
Primero el Mayo is niet de beste mayonaise maar '1 mei' ofwel dag van
de arbeid. Dat wordt hier groots gevierd met veel optochten en parades
in de ochtend. Daarna is er een soort koninginnedag feest met allemaal
kraampjes op het grote plein waar je allerlei lekkers kunt kopen. Er zijn
wel een stuk of tien standjes waar je een broodje "roast pork"
kunt krijgen. Voor 20 ct heb je een heerlijk broodje warm vlees waarbij
het varken je nog een beetje schuin aankijkt.
Lekker vers broodje geroosterd varken.
Bier wordt getapt vanuit mobile tapaanhangwagens. Veel mensen hebben een
lege frisdrankfles meegenomen die ze daar dan laten vullen. Er wordt gezellig
in groepjes gekletst en er klinkt muziek.
Een van de vele bierkarren en tappen gewoon in een
zelf meegenomen fles.
De elektra voor al deze zaken zit gewoon in elkaar geknoopt met een plakbandje
erover voor de isolatie. Kennelijk gaat dat nog steeds goed.
Inelkaar geknoopte snoeren. Paraplus
tegen de hete zon.
We zeilen en motoren terug naar Santiago de Cuba om de laatste boodschappen
te doen en uit te klaren. De electrische wc is stuk gegaan bij het onderste
lager en we zetten de handbediende pomp weer terug. Hier in Cuba is zo'n
lager een zoekplaatje. De bewoners van het groene huis die de was voor
ons doen en waar we sigaren hebben gekocht zijn blij ons weer te zien.
We ontmoeten Peter en Paula met hun jacht Pacific
Blue die net terug komen van een rondje Zuid-Amerika. Met zijn vieren
worden we uitgenodigd in het groene huis voor een diner. We werden gastvrij
onthaald in hun huis Het diner, dat bestond uit, rijst met bonen, tomaten,
komkommer en gebakken banaantjes, hebben we genuttigd in hun keuken dat
niet groter is dan 3x4 meter.De 2 dochtertjes krijgen nog wat t-shirts
en schoenen en zijn de koning te rijk.Pedro vraagt aan Pim of hij de volgende
keer als wij komen nog wat spullen mee kan nemen vanuit een ander land,
want in Cuba is dit allemaal niet te krijgen.(externe disk, moederborden,
mobieltjes etc.).
Diner met weing woorden Spaans. Zegeningen
uit El Cobre.
Als laatste attractie gaan we met zijn vieren naar El Cobre. Dit is een
beroemde bedevaartplaats, 40 km verderop, die vorige maand ook door paus
Benedictus is aangedaan. De boel staat mooi in de verf en het befaamde
relikwie staat hoog in een schrijn op het altaar. Je kunt er gezegend
worden met heilig water uit El Cobre. De Cubaanse pater geeft mij de zegen
en ik hoop dat het ons goede wind en een voorspoedige reis zal geven.
De volgende dag klaren we uit en gaan op weg naar Haiti en de Dominicaanse
Republiek.
We hebben een geweldige tijd gehad in dit mooie land. In
vergelijking met de westerse wereld gebruiken ze weinig energie en de
kleine dorpjes zijn zeer ecologisch en voorzien bijna in hun eigen behoefte.
Het voedsel is hier van zichzelf al macrobiotisch, biologisch of organisch.
De mensen zijn allemaal even arm of rijk(het is maar hoe je het bekijkt).
Er zijn geen files of parkeerproblemen. Wel weer veel paardendrollen hoewel
de meeste paarden een soort luier aan hebben om de drollen op te vangen.
Socialisme nodigt echter niet uit tot bovenmatig presteren. En dat is
iets wat veel mensen wel willen, loon naar werken. Maar ja, zolang Castro
nog leeft zal er weinig veranderen.
<< terug logboek volgende >>
