Bonaire november 2012:
Zaterdag 17 november komen we aan in Kralendijk op Bonaire. We gaan in de marina liggen, zodat we makkelijk de kant op kunnen en geen last van de swell hebben.Onze vrienden Arjan en Andrea wonen op Bonaire en we varen langs hun huis vlak bij het vliegveld. In de marina van het van der Valk complex vragen we of er nog een plaatsje vrij is. Er is hier geen plaats en zo varen we door naar Harbour Village Marina even ten noorden van Kralendijk. We hebben een mooie ligplaats en de vouwfietsen kunnen weer op de kant. We fietsen naar het happy-hour bij Karels bar waar we Arjan en Andrea ontmoeten.
Flamingo's net buiten de marina.
Bij een lasbedrijf laat ik de grootzeilwagen van de giek wijzigen zodat deze wat beter rijdt. De laatste tijd gaat het grootzeil steeds lastiger in en uit de mast omdat het wagentje niet soepel rijdt. Tevens vervangen we alle kogels van de wagen waar deze op rijdt. Sommige kogels zijn een beetje vierkant geworden wat natuurlijk niet bevordelijk is voor een soepele rit. We gaan een paar dagen bij onze vrienden langs om ze te helpen met het uitpakken en in elkaar zetten van de Ikea meubels en -kastjes uit Nederland. Bij hun appartementencomplex zit een mooi zwembad en je kunt er ook zo de zee in om daar te zwemmen of te snorkelen.
Port Bonaire appartementen. Bij
Arjan en Andrea aan de klus.
Nu we op Bonaire zijn, moeten we ook gaan duiken. Het staat hier immers bekend als een duikparadijs. Ik geef me op voor een PADI duikcursus bij Wannadive. Deze school zit om de hoek bij de marina en is dus lekker dichtbij. Op het eiland zijn erg veel leguanen in allerlei kleuren. Het is lastig om ze goed op de foto te krijgen, want ze lopen steeds weg.
Een groene leguaan bij het strand. Eindelijk
eentje die stil bleef zitten.
We vieren de verjaardag van Andrea en gaan op bezoek bij nog twee kennissen. Een van de kennissen, Ton, is juist deze dag een wandeling aan het maken door de wildernis van het park slagbaai. Na vier uur verscheen Ton niet op de afgesproken plaats. Uiteindelijk na een zoekactie en na 12 uur wordt Ton gevonden. Hij zit onder de schrammen en het bloed, maar laat zich het verjaardagsdiner niet ontzeggen. Hij drinkt aan een stuk door om het tekort aan vocht weer aan te vullen en vertelt honderduit.
Bergen zout weerspiegelen in de zoutmeren.
Maandag begin ik met mijn duikcursus. Paula kan helaas niet met haar oren onder water, want dan heeft ze gelijk oorontsteking. Er is ook een groep medewekers van justitie uit Nederland die hier een nieuw detentiecentrum komen opzetten en die nu tijd hebben voor een duikcursus. We leren een hoop theorie over de apparatuur, veiligheid en druk onder water. We moeten oefenen om onze duikbril onder water af te zetten en deze weer op te zetten en het water eruit te blazen. We gaan daarna gelijk de zee in voor een eerste kennismakings duik. Er is veel vis hier, maar het koraal is niet zo mooi op deze stek. Na drie en een halve dag slaag ik voor mijn PADI open water certificaat! Ik mag nu naar hartelust duiken. Op zaterdag ga ik met Arjan een mooie duik maken vlak bij de zoutwinning. Je kunt hier gewoon ergens langs de kust parkeren en met je duikuitrusting het water inlopen. We zien prachtig koraal, een schildpad en een hoop mooie vissen op 18 meter diepte.
Tijdens de duiklessen alles OK. Mooi
koraal voor Bonaire.
Onze vrienden gaan voor de Sinterklaas weer terug naar Nederland. Wij huren voor een paar dagen een auto om het eiland verder te verkennen. We rijden naar het zuiden naar de zoutmeren. Hier staan ook nog de oude bewaarde slaven huizen. Nou ja, huizen, het zijn meer een soort grote hondenhokken van anderhalve meter hoog, waar net twee slaven in konden slapen.
Huisvesting voor de slaven met uitzicht op zee.
Onderweg naar het Lac Cai, een mooie beschutte baai waar je kunt zwemmen, snorkelen en surfen, komen we meerdere malen ezels in het wild tegen. De ezels mogen vrij over het eiland lopen. Ze hebben alleen de nare eigenschap om in het donker de weg over te steken zonder uit te kijken. Omdat er jaren geleden een overpopulatie van ezels op het eiland was en menig ezel zonder uitkijken de weg overstak, zijn nagenoeg alle ezels gevangen en in een afgezet gebied neergezet.
Omdat natuurlijk niet alle ezels gevangen zijn, blijven er nog steeds een aantal los rondlopen en zodoende kennen ze dit verkeersbord. Ook geiten lopen in het wild maar zijn niet zo groot in aantal dus ook geen gevaar voor het verkeer.
Ezels in het wild.
We rijden naar de oostkust van Bonaire waar naar rotstekeningen bewaard zijn gebleven van de indianen die hier 400 BC leefden. De tekeningen zijn op het plafond van een overstekende rotspartij gemaakt en stellen de sterrenhemel voor. Zittend onder dit overhangende plafond hadden de indianen een goed referentie punt om de bewegende sterren in de gaten te houden.
De sterrenhemel volgens de Arawak indianen.
Fish and chips eten in Rincon.
Onderweg eten we de lokale keuken in het plaatsje Rincon. Dit is het oudste stadje in de Nederlandse Antillen en is door de Spanjaarden gesticht. Het dorp bevindt zich midden op het eiland in een vruchtbare vallei en was niet zichtbaar vanaf zee. Het centrum, met zelfs een heuse bioscoop, wordt nu weer een beetje opgeknapt.
Oude filmprojector uit de bioscoop.
Deze wagen rukt niet meer uit.
In het restaurant worden ook de voorbereidingen getroffen voor de viering van Sinterklaas. We zagen al eerder dat kinderen hun schoen konden zetten bij een paar supermarkten. Ook zien we zwarte pieten op motoren door Kralendijk rijden.
San Nikolas viering op Bonaire.
De autoweg langs de kust naar het noorden van het eiland
is een mooie route om te rijden. Langs de route zijn er ook veel duikstekken.
Deze zijn makkelijk te herkennen aan de geel geverfde stenen, maar ook
aan de vele pickup trucks die er staan. Het lijkt wel of iedereen hier
in een pickup rijdt.
Het Gotomeer op Bonaire.
Nog een mooie grote leguaan op het muurtje
bij Arjan en Andrea.
We blijven nog een paar dagen langer op Bonaire omdat ik met een local, die hier al 20 jaar woont, ga duiken. Ik maak samen met Ton nog drie mooie duiken waarbij we ook nog een paar Lion-vissen schieten. Deze mooie, maar giftige vis, is uitheems heeft geen natuurlijke vijand en vreet alle kleine visjes hier op. Men wordt dus aangemoedigd om deze Lionfish te schieten in de hoop zo de lokale visstand op peil te houden.
Duiken met Ton even ten noorden van de BOPEC.
<< terug logboek volgende >>
