Colombia december 2012:
Op maandag 17 december komen we aan in Santa Marta, Colombia. We gaan in de marina liggen, want deze is goedkoop en prettig voor Paula die dan makkelijk de kant op kan en geen last heeft van het schommelen van de boot. Je kunt hier niet zelf inklaren. Je bent verplicht om dit door een agent te laten doen. Van andere zeilers hadden we een betrouwbaar adres van een agent doorgekregen en deze de opdracht gegeven. Colombia is heel strikt met de regels en als er ook maar één letter verkeerd staat, krijg je al een boete. Er zijn ook verhalen bekend van andere agenten die de formulieren zo fout invulden dat de zeilers ernstige problemen met de autoriteiten kregen. Onze agent heet Dino en is een goedlachs klein mannetje. Hij geeft ons allerlei tips en kan ook vervoer en hotels regelen.
Een gezellige drukte op de boulevard.
Santa Marta is een drukke en levendige stad met een mooie boulevard. Overdag en 's avonds is het er druk met mensen en stalletjes die van alles verkopen. Het park langs de boulevard is voor de feestdagen helemaal versierd met verlichte figuren.
Verlichte parken in de stad. Geen kerstmannen of
sneeuwpoppen.
Buiten dit park is het verder niet zo uitbundig met de kerstviering. Ook in de winkels zie je maar heel beperkt kerstspullen. De stad heeft goede supermarkten en elke dag is er buiten een grote markt met fruit, vlees, groenten en dergelijke.
Gelukkig kerstfeest in Santa Marta.
's Avonds is het gezellig wandelen door de stad. Colombia is het land van de koffie, maar het is geen volksdrank hier. Koffie drinken na het eten, kennen ze hier niet. We moeten dus even zoeken naar een coffeeshop voor een kopje koffie. Op de markt hebben ze allerlei soorten fruit. We kopen een zuurzak. Anders dan de naam doet vermoeden is het een zoete vrucht die Paula met de staafmixer mengt met andere vruchten en dranken tot een heerlijke fruitdrank.
Cactusvrucht die naar kiwi smaakt. Mooie
cascade waterval.
Op donderdag 21 december vergaat de wereld toch niet, en maken wij een excursie naar de Tairona indianen in de bergen. Eerst maken we nog een stop bij een prachtige waterval in het regenwoud, waar we een uurtje mogen zwemmen en klauteren. Het is heerlijk water en een welkome afwisseling van de lange busrit. Na de waterval gaan Pim en Paula als enige twee door naar de Tairona, de rest van het gezelschap gaat naar het strand en zien we later weer.
Mierencolonne met stukgeknipte blaadjes onderweg
bij de waterval.
We rijden een eind verder en gaan dan met een bootje een stuk de rivier op naar de Tairona.
Met een snelle boot de rivier op en regelmatig
zien we militairen onderweg.
Het blijkt een park te zijn dat door een cruiser 40 jaar geleden is gekocht en waar toen indianen woonden. Hij trok zich het lot aan van deze groep en heeft een ecologisch resort op het terrein gebouwd. Er is ook een klein museum met indianen voorwerpen. Gelukkig is er een meisje, van de massage salon, dat Engels spreekt en ons alles goed kan uitleggen.
In aardewerken potten worden belangrijke gebeurtenissen
uitgebeeld.
Beelden, ook weer potten, gemaakt door de Tairona
indianen.
De Tairona indianen hebben de Spanjaarden en Europese ziektes overleefd door hoog in de bergen, boven de 2000 meter, te gaan wonen. Ze moesten daardoor hun lager gelegen dorpen verlaten.
Hut waar de indianen in wonen.
In het park zijn de oude plaatsen waar de hutjes hebben gestaan weer in beeld gebracht. Er wonen nu nog maar enkele indianen hier.
The lost city van de Tairona met contouren
van de hutten.
Mooie papagaaien bij de Tairona.
In de stad Santa Marta zijn mooie villawijken naast de krotten te vinden. We fietsen er door heen en zien de mensen druk bezig om de straat te versieren voor de kerst. De meeste straten hebben ook een gemeenschappelijk kerststal gemaakt die bestaat uit simpele materialen zoals lege plastic flessen en eierrekjes.
Kerststalletjes op straat.
Alle huizen zijn voorzien van tralies dus kennelijk is het toch nog niet zo veilig. Verder is er veel gewapende politie in de stad.
Overal hekwerk voor de huizen, soms zijn het net
kooien.
We gaan 4 dagen naar Cartagena waar onze zeilvrienden, At, Beatrijs, Krina en Lutz, voor anker liggen. Met een taxi, door Dino geregeld, rijden we in 4 uur tijd naar de stad. We vieren Kerstmis met onze vrienden en ieder kookt een deel van het Kerstdiner. Paula maak als voorgerecht een heerlijke pompoensoep met kaas en koriander.
Een lekker kerstontbijt met een kerststol uit Curacao.
Cartagena is een van de mooiste steden in Zuid-Amerkia. Het is sinds 1984 een UNESCO erfgoed. De oude stad is omringd door twee muren. Binnen deze muren tref je een oude Spaanse stad aan met veel balcons en bloemen. Met at en beatrijs maken we een stadswandeling door het oude centrum en genieten van alle mooie staatjes en gebouwen.
Fruitverkoopsters op straat.
We maken een citytour in een dubbeldekker bus waardoor we in 3 uur tijd een groot deel van de stad en de buitenwijken zien.
Op het bovendek van de bus in Cartagena de
Indias.
De Colombianen zijn trots op hun goede economische ontwikkeling. Buiten de oude stad staan er vele wolken- krabbers die de vooruitgang symboliseren. De mensen hier zijn ook zeer bedrijvig en overal zie je kleine winkeltjes, bedrijfjes en straatventers.
Heel veel van deze straatjes in het oude centrum.
Grote klopper op een van de deuren. Beeld
van een bekende kunstenaar.
's Avonds is het erg levendig in de stad en wordt er muziek gemaakt op een plein. Er wordt flink gedanst en de billen en borsten van de danseressen schudden flink.
Muziek en dansen op een van de pleinen.
De stad is leuk verlicht en overal zijn stalletjes en kraampjes met souvenirs of eten. We treffen ook een pas getrouwd stel dat zich uitgebreid laat fotograferen op de stadsmuur.
Koetsjes rijden door de stad.
Romantiek op de stadsmuur.
Na vier dagen gaan we terug naar Santa Marta. We hebben besloten om ook met de Panoramix naar Cartagena te gaan en daar Oudjaar te vieren met onze zeilvrienden. Op 30 december vertrekken we uit Santa Marta en zeilen door de nacht naar Cartagena waar we op oudjaar aankomen. De jaarwisseling is een groot feest in de stad. De straten staan vol met tuintafels en -stoelen en iedereen is netjes gekleed. Overal klinkt muziek en het is erg druk. Wij lopen naar de stadsmuur waar je overheen kunt lopen en een goed overzicht hebt over de stad. Op de muur wordt koud bier verkocht wat we ons goed laten smaken. Om 12:00 klinkt er groot gejuich door het centrum en wordt er veel gezoend. Wim heeft een fles champagne meegenomen die ontkurkt wordt en we klinken allemaal op een voorspoedig 2013. Op een paar plaatsen wordt door de hotels vuurwerk afgestoken. Het is een prachtig gezicht zo boven de oude stad, maar na 10 minuten is het over en wordt er weer verder gefeest en gedanst. Zaterdag 5 januari vertrekken we naar de eilandengroep del Rosario voor de kust van Colombia.
Voor anker bij de eilandengroep del Rosario.
We blijven hier twee dagen liggen. Op het eilandje wonen meer als 200 mensen in zelf gemaakte hutjes. Een deel zij vakantiehuisjes en er zijn zelfs een paar hotels. Hotel is een wat groot woord, want het zijn zelfgebouwde constructies. Volgens de pilot zijn hier een paar mooie duikstekken. Ik ga samen met At duiken, maar voor het zover is moeten er allerlei verloopnippels-, aansluitstukken en ademautomaten gewisseld worden. At heeft zijn duikspellen al twee jaar aan boord, maar nog nooit gebruikt blijkt nu. Na 3 uur sleutelen hebben we twee werkende duiksets en gaan we het water in.
At en Pim aan het begin van hun duik.
Het zicht is niet geweldig en er zijn weinig vissen, maar het koraal is wel mooi. Ik kom nog een kreeft tegen die helaas te klein is om te vangen. We gaan de volgende dag naar een aquarium waar ze dolfijnen, haaien en een krokodil in grote buitenverblijven hebben. Het aquarium is kennelijk buiten gebruik, want we mogen vrij rondlopen en alles bekijken. Het is een leuke stek alleen zeer slecht bereikbaar voor toeristen. De volgende varen we 23 mijl verder naar de San Bernardo eilanden. Hier is een bijzonder eiland dat door lokale vissers zelf gemaakt is. Op een ondiepte hebben de vissers jarenlang lege conch-schelpen gestort. Zo is er een eilandje ontstaan waar nu 90 huizen staan en 1246 mensen wonen!
Zelfgemaakt eiland van lege conch-schelpen.
We nemen er een kijkje en het is een heel gezellig eiland. Men ziet gelijk dat we van buiten komen en iedereen zegt hallo en goedendag. In 5 minuten lopen we over het hele eiland, dat zelfs straten, twee winkels en twee pleinen heeft. We drinken een biertje in de plaatselijke kroeg.
Plein op islet Santa Cruz
Na nog een nachtje slapen vertrekken we op woensdag 9 januari naar Panama naar de San Blas.
<< terug logboek volgende >>
