Turkije november 2007:
15 november zijn wij weer aangekomen in Bodrum. Het weer is nu erg erg
slecht dagen met veel regen en wind.
Dit is natuurlijk wel goed weer om de klussenlijst
af te gaan werken. Naast ons ligt een engels echtpaar met een Moody 425
die de hele motor gaan vervangen. Gelukkig hoeven wij niet van die drastische
maatregelen te nemen.
Als eerste zijn wij begonnen met het maken van extra legplanken voor in
de kastjes. Nu heb je hier helaas geen bouwmarkten zoals de Gamma en de
Praxis. Als je een teak latje wilt van 10 x 40 mm dan kun je alleen een
groot blok teak kopen, waar je dan zelf je latje maar uit zaagt. Het alternatief
is om allerlei timmerbedrijfjes af te gaan op zoek naar iets wat in de
buurt komt. De bouwmarkt hier is dus een groot industrieterrein met tientallen
timmerzaken, lasbedrijven, ijzerhandels, verfwinkels, etc.. Voor hout,
verf en schuurpapier moet je dus langs minimaal 3 bedijfjes. De eerste
verfboer heeft alleen maar witte verf, de volgende verkoopt alleen maar
antifouling en weer een ander heeft de kleuren wit, zwart en blauw. Maar
wij willen graag bruine verf voor de kastjes!
Uiteindelijk hebben we maar genoegen genomen met mahonie beits. Voor de
kastplanken konden we een restje watervast multiplex van 15 mm krijgen,
hoewel we liever 10 mm hadden gehad. En zo zijn de beoogde teak afwerklatjes
van 10 X 40 mm nu van mahonie 4 X 25 mm. Inmiddels (22/11) is het de afgelopen
dagen droog en windstil geworden, zodat de temperatuur overdag in de zon
28 graden is. We kleden ons dan in korte broek en t-shirt. Om vijf uur
kleden we ons weer om met lange broek en dikke trui. Het koelt 's avonds
weer snel af naar 11 graden.
Ons schip is nu ook gebrandmerkt met een Nederlandse registratie 21530
Z 2007 van het kadaster. Het brandmerk, een plastic nummerplaatje,
hebben wij zelf aangebracht. Dit moet echter wel door een officiele instantie
(consulaat, havenmeester of notaris) schriftelijk worden bevestigd. Pas
na ontvangst van deze papieren, wordt de zeebrief afgegeven. Deze zeebrief
hebben wij nodig om in andere landen te kunnen in- en uitklaren.
Inmiddels zijn we al aardig ingeburgerd in Bodrum m.n. in de haven. Het
is erg rustig want het zeilseizoen is nu ten einde en het onderhoud van
de boten is begonnen. We hebben in deze korte tijd al wel een huisdier
gekregen, Dude.
Het is een zwerfhond die hier op de steiger loopt en vrij aanhalig is.
De naam Dude is door iemand gegeven en iedereen noemt hem nu zo. 's Morgens
zit hij rustig voor onze boot te wachten want hij weet dat hij dan wat
te eten krijgt van ons en 's avonds gaat hij naar de overburen waar zijn
warme maaltijd klaar wordt gemaakt. De overburen hebben ook een hok voor
hem gemaakt zodat hij 's nachts lekker knus in zijn eigen stulpje kan
slapen. Als hij je wil bedanken komt hij met het kleedje wat in zijn hok
ligt naar je toe en legt het voor je voeten. Ook als we de boot verlaten
loopt hij met je mee en het gebeurt regelmatig dat hij mee naar het dorp
loopt en voor de winkel blijft wachten tot je klaar bent. Het fietsen
hier gaat ook steeds beter. Onze conditie wordt zwaar op de proef gesteld
want het is behoorlijk heuvelachtig en sommige stukken dermate stijl,
dat we af moeten stappen en de rest moeten gaan lopen. Maar als we dan
weer dezelfde weg terugfietsen, vliegen we als het ware over de weg en
zijn de zware klim van de heenweg alweer vergeten. De fiets is hier nog
niet zo ingeburgerd, waardoor de automobilist ons vaak voorrang verleent
en vriendelijk zwaait als we tegen het verkeer in rijden. (Dit gebeurt
regelmatig want bijna alles is hier eenrichtingverkeer en wij hebben geen
zin om hele stukken om te rijden).
