Kaaiman eilanden 2013: Als we net een dag onderweg zijn naar de Kaaiman eilanden hoor ik 's nachts om 04:00 u. ineens het voorzeil (genua) klapperen. Dat is vreemd, want de wind is nog gelijk en de lijnen staan strak. Ik kijk nog eens goed en zie in het donker een enorme scheur in het zeil. Wel 3 meter van onderen en 5 meter aan de achterkant. Dit is niet makkelijk om onderweg te repareren en we besluiten om weer een dag terug te varen met alleen het grootzeil naar Colon. Vlak voor Colon zie ik het schip van At en Beatrijs in de verte en ik geef per marifoon onze situatie door. Net na middernacht komen we in de marina van Shelter Bay aan. Ik vraag of onze ligplaats van gisteren nog vrij is. Dat blijkt zo te zijn en zo manoeuvreer ik de Panoramix in het donker naar de steiger. We slapen als rozen en gaan in de morgen gelijk aan het werk. We strijken de genua en bekijken de schade. Gelukkig hebben we nog voldoende repen zeilstof om alles weer aan elkaar te naaien. Het zeil hoeft het maar tot Guatamala uit te houden, want daar was ik toch al van plan om een nieuwe genua in China te bestellen. Paula doet nog even wat extra boodschappen en de volgende dag vertrekken we weer. We hebben gunstige wind en we schieten lekker op. Ik gooi nog een vislijntje uit net voor de Cayman trog van 6000 meter diep. Hier op de ondiepe banken bij Nicaragua wordt er veel gevist en het duurt dan ook niet lang voordat mijn lijn strak staat. De kleine zwartvin tonijn gaat nog even in de koeling voor later. Het stroomt hier behoorlijk hard en soms hebben we 3 knopen stroom mee! Dat gaat lekker zo.
Na vier nachten zeilen laten we net voor donker het anker vallen in Sand Cay. Morgen gaan we wel naar de customs en immigratie om in te klaren. De volgende morgen om half acht wordt er al op de boot geklopt door de kustwacht. Ze willen weten wat we hier doen en waarom we onze aankomst niet netjes gemeld hebben bij de port authority. Het blijkt dat de autoriteiten op de Kaaiman eilanden erg Engels en stug zijn in tegenstelling tot de andere Caribische eilanden. Alles gaat nu heel formeel.We moeten direct het anker ophalen, geen tijd om te ontbijten en mee naar Georgetown om in te klaren. De kustwacht vaart voor ons uit en bij de ankerplaats wijzen zij ons een boei waar we aan gaan liggen. We halen het bijbootje van het dek, maar...... nee, we mogen de kant niet op. De customs komen bij ons aan boord. Hoe laat is niet bekend. Ook moeten we de gele quarantainevlag hijsen. Het is vandaag erg druk voor de douane omdat er 6 cruiseschepen liggen en deze schepen prioriteit krijgen voor de yachties op hun kleine scheepjes. Na een aantal uren wachten is Paula het goed zat en vraagt aan Pim of hij de douane op kan roepen. Om 3 uur roept Pim de customs op. Even later komt de boot met de kustwacht en begeleidt ons naar de kant. De juffrouw neemt onze papieren en paspoorten mee naar het kantoor. Net voordat ze terug is, heb ik de gele vlag laten zakken. De juffrouw vermaant mij dat dit niet correct is(mag pas als je ingeklaard bent), maar dat ze had geconstateerd dat de vlag gehesen was toen we aankwamen. We komen er met een waarschuwing vanaf. Het is nu te laat om nog naar de ankerplaats te varen en we vragen permissie om te overnachten aan de inklaringsboei. 'Permission granted' klinkt het antwoord door de marifoon.
Na al dat officiele gedoe willen we graag de kant op. We wandelen door Georgetown en als we over een plein met een vijver lopen, hoor ik ineens een plons en een schreeuw. Paula wilde even haar schoenen afspoelen in een vijver en is er languit ingevallen. Doordat wij 5 dagen op zee hebben gevaren met zwaar weer kon Paula "niet meer op haar benen staan" en verloor haar evenwicht. We gaan maar even terug naar de boot zodat Paula zich kan
verkleden. Als het donker is dineren we romantisch bij de italiaan met
uitzicht op de Panoramix. De kaaiman eilanden doen hun naam eer aan, want we zien veel grote leguanen met mooie kleuren rond lopen. Het eiland Grand Cayman is vlak en prima om te fietsen. Zo gaan we op onze vouwfietsen naar het plaatsje Hell op de westpunt. Er is hier een postantoor vanwaar je een kaartje 'from hell' kunt versturen met een poststempel van Hell. De kaaiman eilanden zijn vooral bekend vanwege hun belastingparadijs. Je betaalt hier geen belasting over je inkomen of over de winsten die je maakt. Er zitten dan ook heel veel banken en financiele instellingen hier. Net achter het rif maakten de vissers honderd jaar geleden hun vangst schoon en ging het afval overboord. De pijlstaart roggen kwamen daar op af en tegenwoordig worden ze door de toeristen gevoerd. De enorme stingrays zijn wel 1 meter in doorsnede. Als je doet alsof je wat in je hand hebt, komen ze naar je toegezwommen en kun je ze beetbakken en aaien. Zolang je niet aan zijn staart komt gaat alles goed. Het is een prachtig gezicht zoveel grote stingrays om je heen in het heldere water. We huren nog een auto en gaan naar de botanische tuinen met blauwe leguanen. Deze blauwe leguanen komen alleen op de Kaaiman eilanden voor. Ze zijn natuurlijk bedreigd en ze worden hier gekweekt en uitgezet. In de tuin lopen er een paar rond. Ze zijn grijsblauw en erg groot. Deze kun je niet aaien want ze bijten. De tuinen zijn verder mooi aangelegd en staan vol met de mooiste bloemen en planten. De weersvoorspelling voor de komende drie dagen is goed en zo vertrekken we op donderdag 14 maart naar Honduras. We gaan naar de Bay Islands. Als eerste naar Isla de Guanaja. << terug logboek volgende >> |
|
|||