USA maart/april 2014: We verlaten het Colorado plateau met al zijn parken en gaan richting Dallas. We gaan via de Utah Highway 261 naar Monument Valley. In deze snelweg zit een stuk van 3 mijl, de Moki Dugway, waar in 1950 de trucks van de Texas Zinc Minerals firma uranium- en vanadiumerts vervoerden. We overnachten bij de Navajo indianen in het Gouldings Camp Park. De indiaanse achter de balie vraagt of we lid zijn van de ANWB, want dan krijg je 10% korting. Zij wil dan wel graag onze lidmaatschapskaart zien. Tja, we zijn geen lid, maar op vertoon van mijn internationale rijbewijs van de ANWB krijgen we de korting gelukkig ook. We rijden verder naar het oosten waar we het national park Petrified Forest willen bezoeken. We hebben al parken gehad zonder bomen, met hele grote bomen en nu gaan we naar de versteende bomen. Een paar miljoen jaar geleden was dit een rivierengebied. Bomen die omvielen kwamen tijdens hun tocht door de rivier vast te zitten in bochten. Ze raakten bedolven onder zand en nog meer zand en na een poosje werd de cellulose vervangen door silica. Weer een paar miljoen jaar later kwam dit gedeelte omhoog. spoelde het zand weg en kwamen de versteende bomen tevoorschijn. Het waait wel windkracht 9 en het wandelen gaat moeizaam. Soms worden we van het pad afgeblazen. Voordat dit park een beschermd park werd, is er een flinke hoeveelheid legaal en illegaal afgevoerd. Het verbaasd mij dan ook dat er ondanks deze roverij nog zoveel moois te zien is. Nu staan er overal bordjes dat het verboden is om stukjes versteend hout mee te nemen. In de winkel bij het park kun je stukjes hout legaal kopen, dat dan weer wel. We gaan verder naar Albuquerque waar we de oude stad bezoeken. Het is een regelrechte tegenvaller. De oude stad is nieuw nagebouwd en is een aaneenschakeling van souvenir- winkels en eettentjes. We rijden snel verder naar het Atoom museum wat volgens tripadvisor zeer de moeite waard is. Er is een deel over de historie, de techniek en het heden. De eerste kernreactor, de CP-1, werd gewoon op het sportveld van de universiteit met de hand in elkaar gezet met blokken grafiet en uranium zo groot als een brood. De eerste atoombom is op ware grootte te zien. Deze bom was nooit eerder getest, dus de Amerikanen wisten niet eens zeker of die wel zou ontploffen boven Hiroshima. De tweede bom werd wel getest op de Trinity testsite in New Mexico. Ook zijn de oude koffers te zien waarmee de lanceercodes ingevoerd moesten worden om de kernraketten af te vuren. Zeker in het begin van het atoomtijdperk werden er produkten ontwikkeld met radium, uranium en polonium, waar allerlei bizarre eigenschappen aan werden toegedicht. De meeste nieuwe produkten gaven te veel straling en verdwenen uiteindelijk weer. Zoals het horloge met lichtgevende cijfers van radium. We gaan op weg naar een vriend die we ontmoet hebben in het national park Big Bend inTexas. Hij woont in Dallas en nodigt ons uit om langs te komen. We ontmoeten 'Rich' tijdens een zakenlunch in Fort Worth. We eten heerlijke BBQ sandwiches met plakjes biefstuk. Paula gaat voor de spare-ribs die ook heerlijk smaken. Na de lunch gaan we naar de 'Stockyard' ofwel oude veemarkt van Fort Worth. Vroeger werden hier de kuddes met runderen, schapen en varkens aangevoerd per spoor of vrachtwagen. Je kunt nog goed zien hoe groot het allemaal is geweest. We gaan met het gezin van Rich, Lynn en Caitlin uit eten bij een Mexicaans restaurant. Hun dochter Caitlin is vandaag geslaagd voor haar mondeling examen en dat moet gevierd worden. Rich heeft twee dagen vrij en toert met ons rond door Dallas. Op 1 april gaan we naar de Southfork Ranch waar de televisieserie Dallas zich afspeelde. In werkelijkheid werd de ranch alleen gebruikt voor de buitenopnamen. De rest filmde men in de studios van Hollywood. We lopen door het huis dat tot 1984 nog bewoond werd door een familie. Maar nadat te veel fans in het zwembad lagen of door de ramen keken, waren ze het zat en verkochten de boel. Hierna gaan we naar de 'Old Town' van Dallas waar ze in een buitenmuseum een aantal historische gebouwen bij elkaar gezet hebben. Het is heel leuk gedaan en alle gebouwen zijn volledig ingericht. Zo is er een hotel, dokters-woning, saloon, winkel, boerderij en nog veel meer. We maken nog een stop op de boerenmarkt waar we wat fruit en pinda's kopen. Hierna gaan we weer uit eten met de familie, ditmaal bij een 'chicken fried' restaurant. Ze serveren hier maar twee gerechten die beiden gefrituurd worden. Je kunt kiezen uit chichen of steak. Na een goede nachtrust gaan we weer met Rich op pad. We gaan naar het Amon Carter museum met Amerikaanse kunst. Ik vreesde dat het moderne kunst zou zijn, maar dat valt reuze mee. We bekijken werk van rond 1900 van de kunstenaars Frederic Remington en Charles M. Russell. Het zijn grote prachtig gedetailleerde schilderijen met western voorstellingen die ze zelf hadden waargenomen of anders uit verhalen van anderen. Vlakbij het museum is net een wedstrijd aan de gang met zogenaamde cutting horses. Deze 'snijpaarden' moeten een bepaald kalf uit kudde halen en deze dan er uit houden. Zodra het kalf afgescheiden is van zijn kudde, wil het zo snel mogelijk terug. Het paard volgt dan de snelle bewegingen van het kalf. Het snijpaard blijft zo tussen het kalf en de kudde. Het is een mooi gezicht hoe het paard met gespannen gezicht het kalf in de gaten houdt. De ruiter hoeft er alleen maar voor te zorgen dat hij niet uit het zadel valt, want het paard werkt volledig autonoom tijdens deze oefening. Er is een jury die tijdens de twee en halve minuut punten toekent. Al een paar keer hebben we aangeboden om voor de familie te koken, maar daar willen ze niets van weten. En zo komt het dat we de laatste avond bij de familie thuis eten. Rich's vrouw Lynn heeft een heerlijke Boeuf Stroganoff gemaakt die we in de dining room smakelijk wegwerken met rode wijn. Onze roadtrip door het zuidwesten van de USA zit er op en we rijden terug naar Jack en Cissy in Houston. We ruimen de camper uit en maken hem helemaal schoon. Op maandag brengen we de camper weer naar PPLmotorhomes die de verkoop verder afhandelt. We zetten de vraagprijs op $12000 en wachten af. Ondertussen is het ook gelukt om een afspraak te maken met de familie waar we 40 jaar geleden huizenruil mee deden. We gaan gezellig uit eten bij BJ's in de Woodlands bij Conroe. We kletsen heel wat af en de ober moet telkens weer wachten om de bestelling op te nemen, want we hebben geen tijd om het menu te lezen! Overigens hebben we wel allemaal een leesbril nodig voor de menukaart. We kopen een vliegticket en gaan in twee dagen via Atlanta terug naar Cancun Mexico. De Panoramix ligt er keurig bij en we wennen weer snel aan het bootleven. << terug logboek volgende >> |
|
|||