Mexico/Florida april-mei 2014:
Uit Amerika heb ik een gasveer meegenomen ter vervanging van de standaard koelkastopenhouder. Deze standaard veer van Jeanneau heeft al meerdere keren voor beknelde lichaamsdelen gezorgd. Toen ik in de camperwinkel een assortiment gasveren zag liggen, dacht ik, dat kan beter. Op de gok een lengte gekocht en deze bleek precies de juiste maat te zijn. We kunnen nu met één hand de koelkast openen en sluiten en hebben geen risico meer op een dichtvallend luik. Tijdens ons verblijf in Houston had ik ook een mooie digitale thermostaat in China besteld voor slechts $13.50. De 10 jaar oude mechanische thermostaat van de koelkast werkte niet zo goed meer en dit idee zag ik op een botenforum.
Koelkastdeur met nieuwe gasveer en hier de nieuwe digitale thermostaat.
Een andere aanwinst uit de states is de zeep/shampoo dispender voor in de douche. Geen rondslingerende flessen meer, maar eenvoudig op een van de drie knoppen drukken.
Na deze klusjes is het weer tijd voor vertrek geworden. We betalen de marina bijna drie maanden liggeld en gaan op weg naar Isla Mujeres. Dit eiland ligt 50 mijl verderop voor de kust bij Cancun. Dick en Petra van de Sally Lightfoot liggen er ook voor anker te wachten op hun oversteek naar Cuba. Door de golfstroom racen we met 9 knopen het traject af en zijn we voor happy hour op de ankerplaats van Isla Mujeres. We vertellen over onze roadtrip in de USA en horen hun belevenissen uit Guatamala. Er ligt nog een Nederlands jacht, de Panache, van Jacques en Annet. Zij gaan net als wij naar Florida. Het eiland Isla Mujeres, Spaans voor vrouweneiland, is een populaire dagtrip voor de massa's toeristen uit Cancun. Het dorp op het eiland is dan ook geheel gevuld met souvenirwinkels en restaurantjes. Verder heeft dit eiland een goede supermarkt en is het de laatste stop voor Cuba of Florida.
Een superjacht met duikboot achterop passeert ons
op de ankerplaats.
De ankergrond is niet best hier. Het is een laagje modder op een harde stenen ondergrond. De tweede dag neemt de wind flink toe en gaan wij van het anker. Dichter bij de wal is een stuk strand met een goede zandbodem voor het anker. Wij wilden hier toch al naar toe, zodat we niet zo ver hoeven te roeien. Onze buitenboordmotor heeft er nu helemaal de brui aan gegeven en het plan is om in Florida een andere uit te zoeken. Op ebay heb ik een bod gedaan op een mooie motor, afwachten maar of het geaccepteerd wordt. Dick en Petra zijn vertrokken naar Cuba, maar zijn 's middags al weer terug. Eenmaal in de volle kracht van de golfstroom gekomen, bleek het onmogelijk om de oversteek richting Cienfeugos te maken. Zij gaan te rade bij een aantal andere zeilers hier om advies in te winnen, hoe het dan wel moet.
De Golfstroom met linksonder Mexico, midden Cuba
en rechtsboven Florida.
De volgende dag is de wind echter gunstig voor ons en vertrekken we naar Key West in Florida. We klaren dit maal niet uit, anders moeten we weer geld betalen en we vinden dat we al genoeg betaald hebben bij het inklaren van Mexico. Amerika verlangt gelukkig geen uitklaringsbewijs van je vorige bestemming. Je zegt gewoon waar je vandaan komt en dat is het dan. Met de SSB (kortegolf radio) halen we de laatste stroomgegevens op van de golfstroom. De golfstrom gaat met een soort lus de golf van Mexico in. Het is dus goed om te zien hoe je het best kunt profiteren van deze stroom.
Onderweg naar Key West pikken we deze kleine vermoeide
lifter nog op.
Na vier dagen en drie nachten bereiken we Key West in de ochtend. We gaan in de marina liggen en klaren zonder problemen in. We mogen weer een half jaar in de USA blijven. Op ebay heb ik weer een bod uitgebracht op de buitenboord motor. Ditmaal gaat de man akkoord en voor € 290 hebben we een weinig gebruikte 2.2 pk Mercury 2 takt uit 1986. We laten het motortje opsturen vanuit Iowa naar de marina in Marathon. Bij aankomst ziet de motor er inderdaad als nieuw uit. Nergens roest of slijtage, alleen wat stoffig.
Een veel lichtere motor die ook door Paula gestart
kan worden.
Na twee jaar keren we weer terug op de ankerplaats bij Marathon. De huidige 4 takt Mariner 2.5 pk motor bied ik te koop aan op het radionet. Ene Bill toont interesse en neemt hem gelijk van ons over. Er zijn in Marathon een paar dingen veranderd, maar verder is alles bij het oude gebleven. We zetten onze vouwfietsen op de kant en kunnen zo de omgeving goed verkennen. Zo komen we bij een tentenmaker die doek en ritsen voor onze oude bimini(zonnedakje) heeft. Van de ritsen hoeven we alleen maar de wagentjes te vervangen. De ritsen zijn nog prima maar de karretjes zijn vergaan. Voor het doek nemen we Sunbrella in de kleur Ocean Blue. Na 11 jaar komen we er nu pas achter dat de dubbele achterflap bedoeld is om bij een laagstaande zon te gebruiken door hem los te ritsen.. Nou die hebben we dus in geen 11 jaar gemist en de nieuwe bimini krijgt nu maar een enkele flap.
Na 11 jaar weer een mooie en waterdichte bimini.
We krijgen ook nog een ingeving om de voorste spanbanden van de bimini aan de zeereling te bevestigen, zodat er een vrije doorloop vanuit de kuip naar het dek ontstaat. Dat idee hadden we wel eerder kunnen gebruiken!Ach, zo zie je maar, je bent nooit te oud om te leren. Op een van onze fietstochten komen we langs een bedrijfje dat mooie kastjes kan frezen uit teak en kunststof. Ons kastje van het motor- paneel is al een tijdje stuk en we besluiten om nu toch maar een nieuwe te laten maken. Je weet immers niet wanneer je weer zo'n bedrijfje aantreft. Het betekent wel dat we een week langer hier moeten blijven liggen. Met Jacques en Annet van de Panache hebben we nog een paar gezellige happy hours. Op zaterdag wordt er een potluck georganiseerd door de zeilers. We ontmoeten hier meerdere Amerikanen, ieder met hun eigen verhaal. Er zijn een paar muzikanten bij en zo wordt het een gezellige avond. En dan gaan we verder richting Miami.
We zeilen zo veel mogelijk op de ICW met zijn vele
bruggen.
Nu eens een kort nautisch verslag van de reis:
We hebben dinsdag 20 mijl gekruist naar Long Key waar we even onder de
brug door gingen en zo achter de Key (eiland) rustig konden overnachten.
Woensdag hebben we één slag naar buiten gemaakt en konden
toen in één rak de 40 mijl naar Angelfish Creek zeilen.
We zeilden 6-7 knoop op dat stuk met de golfstroom mee. De ankerplaats
was perfect beschut en we beleefden weer een rustige nacht. Donderdag
van Angelfish Creek naar Miami met halve wind over de Biscane Bay was
een makkelijke tocht. We waren al om 14:00 u. op de ankerplaats bij Miami
South Beach.
Dagelijks komen jonge dames op de ankerplaats voor
les in staand peddelen.
Ook hier is weinig veranderd, hoewel Paula zich bijna niets meer herrinert van twee jaar geleden. We zetten de fietsen op de kant en gaan de stad verkennen. De automerken Bentley, Rolls Royce, Porsche, Jaguar, Maserati en Ferrari domineren bijna het boulevard beeld. En in de marina's weer veel superjachten die voortdurend door het personeel gepoetst worden.
Op de boulevard treffen we een paar oude auto's voor
de hotels.
Het toeristen informatiecentrum heeft een kleine expositie over de Art Deco gebouwen hier in Miami South Beach. We lunchen gezellig op een terrasje met leuke serveersters in badkleding. Na de lunch fietsen we door de straten vol met Art Deco woningen, hotels en winkels.
Het strand bij Miami South Beach is behoorlijk vol.
Op elke tweede zaterdag van de maand is het Joods Florida museum gratis te bezoeken. Het is een mooi museum met het verhaal over de immigratie van de joden in Florida door de jaren heen. We lezen hier dat de Amerikanen niet altijd zo Jood-vriendelijk waren. Vlak voor de tweede wereldoorlog weigerden ze hier een schip met Joodse vluchtelingen uit Nazi-Duitsland de toegang. Uiteindelijk moest het schip terug naar Europa en niet allen haalden zo het eind van de oorlog.
Publix supermarkt in Art Deco stijl en een oude Thunderbird voor
de deur.
Op moederdag gaan we naar downtown Miami. De Bayside markt is een toeristisch uitje met veel winkeltjes en restaurants. We eten er heerlijk bij het Buba Gump restaurant dat geinspireerd is op de film Forrest Gump met Tom Hanks in de hoofdrol. Veel garnalen dus op de menukaart. Downtown Miami is leuk om door heen te fietsen. De straten tussen de wolkenkrabbers zijn aan beide zijden beplant met grote bomen, wat de stad een groen aanzien geeft.
Smalle straten downtown Miame en mooie fietspaden
langs de waterkant.
Na zo'n 30 kilometer fietsen zijn we het zat en gaan lekker zwemmen bij de boot. Hier in Florida begint het al weer aardig warm te worden.
In de wandelstraat van Miami South Beach treffen we deze dansende oma.
De volgende dag gaan we verder noordwaarts naar Fort Lauderdale. Het hele stuk ICW (sloot) van 40 km lang staat vol met luxe villa's en appartementen. De rijkdom is hier echt goed zichtbaar.
In North Palm Beach ontmoeten we Adri en Sytske op hun zeilboot Marida. Zij komen met de boot uit Japan en zijn op weg naar Nederland. We hebben een leuk contact en ze varen een stukje met ons op naar Stuart. Bij Stuart gaan wij door de sluis richting Okeechobee meer en Adri en Sytske van de boot Marida) gaan naar Nederland. We moeten door een sluis en gaan dan op zoet water verder naar Indiantown.
De sluis bij het St. Lucie kanaal wordt gevuld door
de deuren te openen.
Deze marina ligt nog net voor een brug van 48ft. De andere bruggen op deze route zijn 55ft hoog en daar kunnen wij met onze 51ft onderdoor. De marina zelf is klein, maar er is een heel groot terrein bij waar de boten op de kant staan voor langere tijd.
Bij de marina in Indiantown moeten we het zwemwater delen.
We ontmoeten hier Jan Folkert met zijn vrouw Ger op hun motorjacht met de naam 'Kraak'. Zij varen hier al een poosje rond en zijn nu onderweg naar de golf van Mexico. In de kantine is een keuken die iedereen mag gebruiken. Spullen zonder naam erop in de koelkast mag je zo pakken. Paula vindt hier een slow cooker en wil deze graag eens uitproberen. We nodigen Jan Folkert en Ger uit voor een maaltijd met de slow cooker in de gemeenschappelijke ruimte. Deze ruimte is geheel met muggengaas afgezet, zodat je insectenvrij lekker buiten kunt zitten. Het wordt een gezellige avond en de 3-gangen maaltijd smaakt heerlijk.In deze haven kunnen we helaas niet zwemmen, want er zwemmen hier heel wat alligators rond. Er is net een kleine alligator geboren die we met rust laten. En is dit de thuishaven van een prachtige schildpad, die elke avond even langs komt zwemmen om te kijken of hij wat lekkers krijgt.
Ondertussen maken we de boot klaar om hier achter te laten.
De zeilen gaan eraf samen met de buiskap en de bimini. De watermaker conserveren
de etenswaren opmaken of wegdoen, kleding uitzoeken om mee te nemen en
zo meer...
We hebben een lift voor vrijdag naar de airport geregeld bij Paul. Er
gaat warempel een trein van West Palm Beach naar Miami Airport. In Amerika
is openbaar vervoer niet altijd even makkelijk, maar nu hebben we geluk.
Vanaf 1 juni zijn we weer in Nederland.
<< terug logboek volgende >>
