Puerto Rico (juni 2012):
Na twee dagen tegen de wind in kruisen komen we aan in Ponce.
We bellen Homeland security en even later komen er twee officials langs.
Ze hoeven niet op de boot te zijn en op de kant maken we de papieren in
orde. Dat we misschien drugs of mensen smokkelen wordt niet gecontroleerd!
De mevrouw van de customs vraagt of we al afval aan land hebben gebracht.
Nee, natuurlijk niet, want daar staat een boete van 1000 dollar op. De
man van de immigratie vraagt ons of we onderweg nog gestopt zijn in Puerto
Rico. Hij ziet dat we 2 dagen onderweg zijn geweest en vindt dat kennelijk
erg lang. Ik leg hem geduldig uit dat tegen de wind in zeilen niet erg
hard gaat en dat stops onderweg niet erg zinvol zijn. Ook hier kunnen
ze ons niet bekeuren en onze paspoorten worden netjes afgestempeld. Amerikanen
gaan er van uit dat je de waarheid spreekt. Dus als je alle vragen correct
beantwoord is er niets aan de hand. De mevrouw van de customs legt nogmaals
uit dat we nergens in PR het buitenlandse afval mogen dumpen op straffe
van 1000 dollar. Ik beloof dat niet te doen en anders een special destructie
bedrijf te bellen om het afval in plastic lekvrije containers te laten
ophalen (voor eigen rekening). De volgende dag is ons afval toch zomaar
opeens verdwenen, misschien gestolen??
Mooie pleinen en gebouwen in Ponce.
We blijven 1 nachtje in de marina om even bij te komen van twee dagen
tegen de wind in hakken. Echter aan het eind van de middag schrikken we
ons lam van de harde muziek tien meter verderop. Er wordt deze avond een
groot feest in het restaurant gegeven en de muziek gaat tot 2 uur vannacht
door. Het marinakantoor is al dicht en we kiezen eieren voor ons geld.
We nemen een hotel in de stad zodat we in ieder geval wat nachtrust hebben.
De volgende dag bespreken we het geval wel met de manager. Het hotel 'Melia'
is een mooi hotel uit begin vorige eeuw. We slapen prima en hebben een
heerlijk ontbijt op het dakterras. Het is zondag en we verkennen de stad
verder. De gemeente heeft zijn best gedaan om de stad weer zijn allure
uit begin 1900 te geven. En we moeten zeggen dat het aardig gelukt is.
De straten en de gebouwen zien er goed opgeknapt uit. Er zijn diverse
gratis musea waar we een kijkje nemen. Een ervan is van de architect van
een aantal gebouwen in Ponce. Ook de inrichting is helemaal compleet uit
die tijd.
Oude keuken met broodrooster. Douche
geheel uit buizen gemaakt.
De volgende dag leggen we onze klacht neer bij de marina en ze geven ons
een gratis nacht in de marina als compensatie. Vlakbij is er een grote
shopping mall naar Amerikaans model. Dus met een grote Sears, JC Penneys,
en nog veel meer. Bij de RadioShack koop ik de nieuwste iPad. Bij diverse
andere zeilers heb ik gezien dat je hier prima mee kan navigeren met de
Navionics app. De app plus kaarten van de hele Carib kost slechts 42 euro!
Verder is de iPad natuurlijk handig voor boeken, strips, kranten, email,
sterrenhemel, spelletjes, skype en internet. Je hebt van de iPad wel de
4G uitvoering nodig, want alleen die heeft een GPS erin zitten. Ik had
dus eerst de WIFI uitvoering gekocht en deze een dag later weer geruild
voor een 4G. Op zaterdagavond is de boulevard bij de jachthaven vol met
mensen en muziek. Er wordt veel gedanst, gegeten en gedronken. Wij drinken
gezellig een pina colada en een mojito op een terrasje. Sommige stellen
lijken wel professionele salsa dansers, zo mooi is het. We doen de volgende
dag nog wat boodschappen en vertrekken naar Salinas.
Ponce met het huis van de architect van vele
panden in deze stad.
Eerst maken we nog een tussenstop bij het eiland Isla Caja de muertos
ook wel Coffin Island, omdat het de vorm van een doodskist heeft. De laatste
groep dagjesmensen vertrekt net als wij het anker laten vallen voor het
strandje. De enige attractie hier is een klim naar de vuurtoren boven
op de heuvel. De weg er naar toe gaat door hoog struikgewas met enorme
cactussen daar tussen. De vuurtoren zelf is een vervallen bende, maar
het uitzicht vanaf de top is wel mooi.
Hele hoge cactussen.
In Salinas liggen we heel beschut voor anker tussen de mangroves. We kunnen
hier makkelijk naar de kant roeien en fietsen naar de supermarkt. Voor
het weekend hebben we een auto gehuurd van een local voor slechts $ 40
per dag inclusief verzekering. We gaan een dagje naar de hoofdstad San
Juan. Deze stad is prachtig om te bezoeken. Door de Amerikaanse invloed
zijn ook hier alle gebouwen en parken keurig in orde. We wandelen gezellig
door het centrum en bezoeken 's middag de Bacardi rum fabriek. De toegang,
rondleiding en twee drankjes(met of zonder rum) naar keuze zijn gratis.
Er is natuurlijk ook een winkel bij en bijna iedereen loopt daar met een
gevulde tas weer uit. Zo verdienen toch nog aardig wat.
Gratis drankje aan de Bacardi bar. Het
logo, vleermuis, van Bacardi.
's Avonds gaan we uit eten in een Spaans restaurant waar ook Flamengo
dans is. Het eten is er prima en de dans nog beter. Voor aanvang heeft
men geinformeerd of je wat te vieren had. Tijdens de show worden wij op
het podium geroepen en wordt ons een heuse Spaanse serenade toegezongen
vanwege ons 30-jarig huwelijk!
We overnachten op de Panoramix en gaan zondag naar de grootste radio telescoop
ter wereld bij Arecibo. Hier zijn ook de filmopnames van James Bond 'Golden
Eye' gemaakt. De telescoop is in een van de natuurlijke sinkholes gebouwd.
Deze had al de juiste vorm voor de parabool antenne. In 1960, met de opkomst
van alle nieuwe technieken en ruimtevaart, was dit natuurlijk spectaculair.
Ook nu nog is het een imposant apparaat wat nog steeds veel gebruikt wordt.
Het SETI programma, waarin gezocht wordt naar buitenaards leven, vindt
hier ook plaats.
James Bond hing hier in de draden in de film
'Golden eye'.
We sluiten de dag af met een bezoek aan het Camuy Cave park met enorme
grotten. We gaan met een treintje naar een van de sinkholes waar de Clara
grot is. Met een gids en een koptelefoon op lopen we door de grot. De
gids komt niet veel verder als 'press the green button', waardoor de koptelefoon
iedere keer een stukje uitleg tijdens de route geeft.
De ingang van de grot onder in een van de sinkholes.
Na een nachtje zeilen komen we aan bij de Spaanse maagden eilanden, die
gewoon bij Puerto Rico horen. Volgens de cruising guide is de baai bij
Esperanza goed beschut, maar helaas staat er nog wel een flinke deining.
We leggen de Panoramix met twee ankers precies in de richting van de deining,
zodat het rollen minimaal wordt. Er vliegen twee vogels bij het einde
van de giek op zoek naar een nestje. Er wordt luid gefloten en gekwetterd.
Om de beurt gaat een van de partners naar binnen en seint de bevindingen
door naar de ander, "Het is een smal nest, maar wel lekker lang"
of zoiets.
Vogels op zoek naar een nestplaatsje in onze
giek.
De volgende ankerplaats bij Mosquito bay heeft het zelfde euvel, flinke
deining en rollen met de boot. We gaan hier 's avonds met ons bijbootje
naar het bioluminescentie
effect kijken. Deze baai heeft de grootste dichtheid met fyto plankton.
Dit zijn beestjes die oplichten als ze verstoord worden. Het effect is
boven verwachting! Als we roeien veranderd het water in lichtgevende melk
bij de roeispanen. Het zelfde gebeurt als je je hand in het water steekt.
De druppels die van je hand vallen zijn verlicht en waar ze in het water
vallen licht het ook weer op. Je ziet de vissen als lichtgevende torpedos
door het water schieten, wanneer ze opschrikken van ons geroei.
Als je zwemt, licht alles om je heen op.
De baaien en stranden zijn hier nog maagdelijk wit want dit eiland, Vieques,
is pas sinds 2003 door de US Navy verlaten. Tot die tijd was het voor
het grootste deel een oefenterrein. Het eilandje Culebra even verderop,
is al in 1986 teruggegeven door de US Navy. Ook dit eiland is nog nauwelijks
door toeristen ontdekt en heeft daarom veel natuurpracht.
Een achtergelaten tank op Flamengo beach bij
Culebra.
Deze week is het feestweek op Culebra en er wordt muziek gemaakt vanavond
in het dorp. We lopen erheen en er speelt een leuk caribisch bandje. Na
een tijdje wordt het volume zo hoog opgedraaid, dat we het niet meer uithouden
en terug gaan naar de boot. We liggen vlak voor het restaurant met de
naam 'Dinghy Dock', waar we onze dinghy kunnen aanleggen en een Pina Colada
kunnen drinken. Op zaterdagavond is de afsluiting van de feestweek en
treedt het symfonie orkest van Puerto Rico op. Er is een groot podium
op het pleintje bij de pier gebouwd en er komt inderdaad een voltallig
orkest aanzetten. Zelfs met een koor van 50 man erbij! Er zijn wel vier
reportage wagens van de televisie om het geheel te verslaan. We zijn met
zo'n 200 man publiek op een piepklein eiland en genieten van Rossini,
Beethoven, een vioolconcert, mooi koorzang van Brahms en meer. Het is
een beetje parels voor de zwijnen, want de meeste eilandbewoners horen
liever de caribische reggea muziek.
De dirigent en het Puerto Rico symfonieorkest.
Nadat het symfonieorkest zo'n twee en half gespeeld heeft, wordt het podium
leeggemaakt en worden we getrakteerd op dans met prachtige jurken voor
de dames en pakken voor de heren. Nu klinkt er hun geliefde muziek op
gitaar met slagwerk. Het wordt nu ook wat drukker en het volume gaat weer
omhoog.
Een wervelende dansshow.
Het eiland heeft verschillende bouwstijlen. Zo lijkt het postkantoor op
een cafe uit een wildwestfilm en er is een supermarkt waarvan wij denken
dat deze weinig spullen heeft. Aan de buitenkant is het nl. een houten
keet, maar zodra we binnenkomen, is het een waar paradijs met airconditioning
en allemaal verse spullen
Culebra
postkantoor en supermarkt.
We blijven nog een paar dagen en snorkelen op diverse plekken rond het
eiland. We gaan naar het nog kleinere en onbewoonde eiland Culebrita.
Dit eiland wordt veel aangedaan door schilpadden die hier hun eieren leggen.
Ook de grote leatherback schildpad, die we al eerder op Trinidad tegenkwamen,
nestelt hier. Met een beetje geluk kunnen we de kleintjes naar de zee
toe zien krabbelen.
<< terug logboek volgende >>
