Curacao juli 2012:
Na drie dagen met een constant passaatwindje, zeilen we
het Spaanse water op bij Curacao. We zien een groepje boten met de Nederlandse
vlag en ankeren naast Krina en Lutz, die we al eerder in Amerika tegenkwamen.
Het is zondagmorgen en we gaan na de lunch naar de douane en immigratie
in willemstad. Het is wel makkelijk dat men hier Nederlands spreekt. Alle
winkels zijn dicht op zondag en we wandelen door het centrum van Willemstad
naar de bootjesbrug om aan de overkant (Otrobanda) te komen. Deze bootjesbrug
werd in 1888 gebouwd en is nog steeds de grootste drijvende brug van de
wereld. Aanvankelijk was het een tolbrug, waarbij mensen met schoenen
4 ct en mensen met sandalen 2 ct moesten betalen. Blootvoets mocht je
gratis de brug over. Het gevolg was dat de armen zich niet wilden laten
kennen en met geleende schoenen de brug over gingen, terwijl de rijken
(lees Nederlanders) de schoenen even in de hand namen en zo gratis overstaken.
De handelskade in Willemstad.
We zijn de enigen bij de douane en immigratie en worden snel geholpen.
De straatnamen, als Heerenstraat, Breestraat klinken zeer bekend. We zien
ook al een frietkraam, alleen is deze ook dicht op zondag. Je betaalt
hier met guldens en deze Antiliaanse gulden is net zoveel waard als onze
oude Nederlandse gulden, namelijk € 0,45. De huizen hebben een beetje
Zaanse bouwstijl en zijn allemaal in pasteltinten geverfd. Het verhaal
wil nl. dat een gouverneur hoofdpijn kreeg van de weerkaatsing van de
zon op de witte huizen. Hij verplichtte de mensen om hun huizen in pastelkleuren
te verven, wat nog steeds het straatbeeld is in Curacao.
Handelskade gezien vanaf de drijvende Emmabrug.
Als we uit de stad terugkomen, is er bij de steiger een grote groep cruisers
die naar de Europacup zit te kijken in het stamcafe. De wedstrijd wordt
op dat moment met strafschoppen beslist. We drinken een biertje en maken
nog even snel een babbeltje. Maar van drie dagen doorzeilen word je toch
moe en we gaan vroeg naar bed vanavond. De volgende dag, maandag, is het
weer tijd om boodschappen te doen. Aangekomen bij de supermarkt Vreugdenhil,
blijkt dit een Spar-filiaal te zijn. We lopen met ons karretje door de
paden en we vallen van de ene verbazing in de andere! In de schappen staan
allemaal overheerlijke Nederlandse produkten, zoals Venz hagelslag, Calve
pindakaas, beschuiten, roggebrood, kroketten, bitterballen, het kan niet
op. Aan de andere kant van de oceaan wanen wij ons weer in Nederland en
terwijl wij wachten op de bus die ons naar de haven terugbrengt heeft
Pim zich tegoed gedaan aan een echte Hollands Nieuwe!
Haring happen bij supermarkt Vreugdenhil
De dagen erna lopen we door de verschillende wijken van Willemstad. In
de wijk Scharloo is een stadrenovatie project aan de gang(van ons belastinggeld).
Je ziet hier nog de oude panden naast de gerenoveerde staan. De straten
worden gemaakt en er komen mooie trottoirs (ook van ons belastinggeld).
Links gerenoveerd, rechts nog een bouwval.
Op vrijdagavond is er happy hour in het stamcafe aan de haven met live
muziek. We maken kennis met diverse andere cruiserstellen die hier al
een tijdje komen. Maandag is het vlaggendag en is iedereen vrij. Er is
muziek en vrijmarkt in Willemstad. Overal hangt de vlag van Curacao. De
mensen dragen veel blauw of hebben een vlagmotief in hun kleding. De vlag
is blauw (water en lucht) met een gele streep (strand) en twee sterren
(Curacao en klein Curacao).
Op woensdag varen we naar de marina bij het Hyat Regency Hotel aan de
ingang van het Spaanse water. Pim's familie komt een weekje naar Curacao
en zij verblijven in het hotel. Ook mijn moeder van 83 komt mee. Op vrijdagavond
worden we spontaan uitgenodigd door de bemanning van een 80 voet Braziliaanse
tweemaster die hier in de marina ligt. We eten Braziliaanse bonenpasta
met rijst en varkenvlees. We ontmoeten hier ook de Cees de Jong (manager
van de marina) en Bernardo (een Zwitser die hier woont en werkt). Het
schip is een plaatje. Het is geheel in hout gebouwd en de bouw heeft 10
jaar geduurd. De afwerking en de details zijn dan ook prachtig uitgevoerd.
Het wordt een gezellige avond en we worden gelijk voor een BBQ party op
zondag bij Bernardo uitgenodigd.
Fel gekleurde vogels bij sint Barbara plantation.
(foto Susan)
Als we de volgende morgen aan het ontbijt zitten, komt de security van
het hotel langs met de mededeling dat mijn moeder in het ziekenhuis ligt.
Moeder heeft haar heup uit de kom en is per ambulance afgevoerd naar het
Emma ziekenhuis. Mijn twee zussen zijn al de hele nacht in het ziekenhuis.
We hadden juist voor vandaag een auto gehuurd om een tripje te maken.
Dat gaat dus niet meer door en we rijden naar het ziekenhuis. Het is een
oud ziekenhuis uit 1855 en er hangen nog zwartwit foto's met konigin Juliana
op de gang. Het ziekenhuis heeft veel weg van een klooster met lange hoge
stenen gangen en een kapel in het centrale gedeelte. Het personeel is
uitermate vriendelijk en na een dag en een nacht in het ziekenhuis, is
de heup weer teruggezet en kunnen we terug naar het hotel.
Entree van het Emma ziekenhuis.
Zondag gaan we naar de BBQ bij Bernardo. Hij woont in een groot huis met
zwembad in Emmadorp. Er zijn een hoop gasten van diverse nationaliteiten
en het wordt een gezellige avond met topklasse stukken vlees. De specialiteit
is 'pikanya'. Dat is het beste stuk vlees van een stier en wordt telkens
als er weer een stuk gaar is in dunne plakjes gesneden. Het vlees komt
uit Argentinie en smaakt verrukkelijk!
Mooie stukken vlees op de barbeque.
We gaan met de familie nog een middagje naar Willemstad, waar we lokaal
lunchen op de oude markt. Dat is een grote overdekte hal met allerlei
eettentjes die lokale gerechten maken. Je zit aan lange tafels en het
menu is per dag van de week verschillend.
Lokale specialiteiten op de oude markt.
We gaan nogmaals naar de emmabrug. Op het moment dat wij erop staan gaat
deze even open voor een jacht. Op dat moment krijgt de brugwachter echter
bericht dat er ook een groot schip aankomt. De brug gaat nu helemaal open
en we kunnen er met de rolstoel niet meer af. Zo staan we er wel een uur
op en zien slepers en twee tankers passeren. Hierna drinken we nog een
verse fruitcocktail bij een stalletje en gaan terug naar het hotel.
Wachten op de brug tot deze weer dichtgaat.
De volgende dag gaan we met zijn allen snorkelen in een baai en moeder
heeft ons keurig naar de ankerplaats gestuurd. De week is omgevlogen en
vrijdag gaat de familie weer terug naar huis. Wij gaan de boot schoonmaken
want over 4 dagen gaan wij ook voor 3 maanden terug naar Nederland om
te voelen hoe het is om weer in de regen en de wind te leven. Hier gaan
wij ook de plannen bespreken wat wij in de toekomst zullen gaan doen.
Oma even aan het stuurwiel.
<< terug logboek volgende >>
